Abernant 1984/5 - Mekons

The wind and the rain beat on his fair head

As he stood in the darkness wishing he was dead

Only seventeen when he went down the mine

And it’s a year that he’s been out on the line

Bitter tears rolled down his cheek

He couldn’t stand to hear talk of defeat

Despair in a terraced house and ghosts from the past

The living death they’d fought is here at last

The weeds choke and the rust corrodes

You’d think it’d have been fifty years since the place was closed

Vengeance is not ours;

it belongs to those

Who seek to destroy us — how much more is there left to lose?

De wind en de regen sloegen op zijn mooie hoofd

Terwijl hij in de duisternis stond en wenste dat hij dood was

Slechts zeventien toen hij door de mijn ging

En het is een jaar dat hij aan de lijn is geweest

Bittere tranen rolden over zijn wang

Hij kon het niet uitstaan ​​om te horen praten over een nederlaag

Wanhoop in een rijtjeshuis en geesten uit het verleden

De levende dood die ze hadden gevochten is hier eindelijk

Het onkruid verstikt en de roest corrodeert

Je zou denken dat het vijftig jaar geleden was dat de zaak gesloten was

Wraak is niet van ons;

het behoort tot hen

Wie probeert ons te vernietigen - hoeveel meer valt er nog te verliezen?