Le vieux Léon - Maxime Le Forestier

Y’a tout à l’heure, quinze ans de malheur mon vieux Léon

Que tu es parti au paradis de l’accordéon

Parti bon train voir si le bastringue et la java

Avaient gardé droit de cité chez Jéhovah

Quinze ans bientôt que musique au dos tu t’en allais

Mener le bal à l’amicale des feux follets

En cet asile, par Sainte-Cécile pardonne-nous

De n’avoir pas su faire cas de ton biniou

C’est une erreur mais les joueurs d’accordéon

Au grand jamais on ne les met au Panthéon

Mon vieux, tu as dû te contenter du champ de navets

Sans grandes pompes et sans pompons et sans «ave»

Mais les copains suivaient le sapin le coeur serré

En rigolant, pour faire semblant de ne pas pleurer

Et dans nos cœurs pauvre joueur d’accordéon

Il fait ma foi beaucoup moins froid qu’au Panthéon

Depuis mon vieux qu’au fond des cieux tu as fait ton trou

Il a coulé de l’eau sous les ponts de chez nous

Les bons enfants de la rue de Vanves à la Gaîté

L’un comme l’autre au gré des flots furent emportés

Mais aucun d’eux n’a fait fi de son temps jadis

Tous sont restés du parti des myosotis

Tous ces pierrots ont le cœur gros mon vieux Léon

En entendant le moindre chant d’accordéon

Quel temps fait-il chez les gentils de l’au-delà?

Les musiciens ont-ils enfin trouvé le «la»?

Et le petit bleu, est-ce que ça ne le rend pas meilleur?

D'être servi au sein des vignes du Seigneur

Si de temps en temps une dame d’antan se laisse embrasser

Sûrement papa que tu regrettes pas d'être passé

Et si le bon Dieu aime tant soit peu l’accordéon

Au firmament tu te plais sûrement mon vieux Léon

Eerder, vijftien jaar ongeluk mijn oude Leon

Dat je naar de accordeonhemel bent gegaan

Ging op een goede trein om te zien of de basstringue en de java?

Had het burgerschap bij Jehovah behouden

Vijftien jaar snel die muziek op de achterkant die je wegging

Leid de show in de Wisps Club

In dit gesticht, door de heilige Cecilia, vergeef ons

Omdat je niet voor je doedelzak kunt zorgen

Het is een vergissing, maar accordeonisten

We zetten ze nooit in het Pantheon

Kerel, je moest genoegen nemen met het rapenveld

Zonder grote pumps en zonder pompons en zonder "ave"

Maar de vrienden volgden de boom met pijn in het hart

Lachen, doen alsof je niet huilt

En in onze harten arme accordeonist

Het is mijn geloof veel minder koud dan in het Pantheon

Sinds mijn oude man dat je in de diepten van de hemel je gat hebt gemaakt

Er is water onder onze bruggen door gestroomd

De brave kinderen van de rue de Vanves in la Gaîté

Beiden werden weggevaagd door de golven

Maar geen van hen versmaadde hun tijd lang geleden

Allen bleven bij het vergeet-me-niet-feestje

Al deze Pierrots hebben een zwaar hart mijn oude Léon

Het kleinste accordeonliedje horen

Hoe is het weer onder de goeden van buiten?

Hebben de muzikanten eindelijk de "de" gevonden?

En de kleine blauwe, maakt dat het niet beter?

Om geserveerd te worden in de wijngaarden van de Heer

Als een dame van weleer zich af en toe laat zoenen

Papa, je hebt er zeker geen spijt van dat je langs bent gekomen

En als de goede God de accordeon ook maar een beetje leuk vindt

In het firmament hou je zeker van mijn oude Léon