La Rouille - Maxime Le Forestier

L’habitude nous joue des tours:

Nous qui pensions que notre amour

Avait une santé de fer

Dès que séchera la rosée

Regarde la rouille posée

Sur la médaille et son revers

Elle teinte bien les feuilles d’automne

Elle vient à bout des fusils cachés

Elle rongerait les grilles oubliées

Dans les prisons, s’il n’y venait personne

Moi, je la vois comme une plaie utile

Marquant le temps d’ocre jaune et de roux

La rouille aurait un charme fou

Si elle ne s’attaquait qu’aux grilles

Avec le temps tout se dénoue

Que s’est-il passé entre nous

De petit jour en petit jour?

À la première larme séchée

La rouille s'était déposée

Sur nous et sur nos mots d’amour

Si les fusils s’inventent des guerres

Et si les feuilles attendent le printemps

Ne luttons pas, comme eux, contre le temps

Contre la rouille, il n’y a rien à faire

Moi, je la vois comme une déchirure

Une blessure qui ne guérira pas

Notre histoire va s’arrêter là

Ce fut une belle aventure

Nous ne nous verrons plus et puis…

Mais ne crois pas ce que je dis:

Tu sais, je ne suis pas en fer

Dès que séchera la rosée

La rouille se sera posée

Sur ma musique et sur mes vers

Gewoonte speelt ons parten:

Wij die dachten dat onze liefde

Had ijzer gezondheid

Zodra de dauw opdroogt

Kijk naar de roest gelegd

Op de medaille en de keerzijde ervan

Het kleurt de herfstbladeren goed.

Ze overwint verborgen wapens

Ze zou aan de vergeten leuningen knagen

In de gevangenissen, als er niemand kwam

Ik, ik zie het als een nuttige wond

Tijd markeren met okergeel en roodbruin

Roest zou een gekke charme hebben

Als ze alleen de relingen zou aanvallen

Met de tijd ontrafelt alles

Wat is er tussen ons gebeurd

Van dag tot dag?

Bij de eerste gedroogde traan

De roest was neergedaald

Over ons en over onze woorden van liefde

Als wapens oorlogen uitvinden

En als de bladeren wachten op de lente

Laten we niet, zoals zij, vechten tegen de tijd

Tegen de roest is er niets te doen

Ik, ik zie het als een traan

Een wond die niet geneest

Ons verhaal zal daar eindigen

Het was een geweldig avontuur

We zien elkaar niet meer en dan...

Maar geloof niet wat ik zeg:

Je weet dat ik geen ijzer ben

Zodra de dauw opdroogt

De roest zal zijn neergedaald

Op mijn muziek en op mijn verzen