Je suis un voyou - Maxime Le Forestier

Ci-gît au fond de mon cœur

Une histoire ancienne

Un fantôme, un souvenir

D’une que j’aimais

Le temps, à grands coups de faux

Peut faire des siennes

Mon bel amour dure encore

Et c’est à jamais

J’ai perdu la tramontane

En trouvant Margot

Princesse vêtue de laine

Déesse en sabots

Si les fleurs, le long des routes

S’mettaient à marcher

C’est à la Margot, sans doute

Qu’elles feraient songer

J’lui ai dit: De la Madone

Tu es le portrait

Le Bon Dieu me le pardonne

C'était un peu vrai

Qu’il me pardonne ou non

D’ailleurs, je m’en fous

J’ai déjà mon âme en peine

Je suis un voyou

La mignonne allait aux vêpres

Se mettre à genoux

Alors j’ai mordu ses lèvres

Pour savoir leur goût

Ell' m’a dit, d’un ton sévère

Qu’est-ce que tu fais là?

Mais elle m’a laissé faire

Les filles, c’est comme ça

J’lui ai dit: Par la Madone

Reste auprès de moi

Le Bon Dieu me le pardonne

Mais chacun pour soi

Qu’il me pardonne ou non

D’ailleurs, je m’en fous

J’ai déjà mon âme en peine

Je suis un voyou

C'était une fille sage

A bouche, que veux-tu?

J’ai croqué dans son corsage

Les fruits défendus

Elle m’a dit d’un ton sévère

Qu’est-ce que tu fais là?

Mais elle m’a laissé faire

Les filles, c’est comme ça

Puis, j’ai déchiré sa robe

Sans l’avoir voulu

Le Bon Dieu me le pardonne

Je n’y tenais plus

Qu’il me pardonne ou non

D’ailleurs, je m’en fous

J’ai déjà mon âme en peine

Je suis un voyou

J’ai perdu la tramontane

En perdant Margot

Qui épousa, contre son âme

Un triste bigot

Elle doit avoir à l’heure

A l’heure qu’il est

Deux ou trois marmots qui pleurent

Pour avoir leur lait

Et, moi, j’ai tété leur mère

Longtemps avant eux

Le Bon Dieu me le pardonne

J'étais amoureux

Qu’il me pardonne ou non

D’ailleurs, je m’en fous

J’ai déjà mon âme en peine

Je suis un voyou

Hier ligt diep in mijn hart

Een oud verhaal

Een geest, een herinnering

Van een waar ik van hield

Tijd, met grote zeisen

kan acteren

Mijn mooie liefde duurt nog steeds

En het is voor altijd

Ik verloor de tramontane

Margot vinden

Prinses gekleed in wol

Godin op klompen

Als de bloemen langs de wegen

Ze begonnen te lopen

Het is zonder twijfel a la Margot

Dat ze je aan het denken zouden zetten

Ik zei tegen hem: Van de Madonna

Jij bent het portret

God vergeef mij

Het was een beetje waar

Of hij me nu vergeeft of niet

Trouwens, het kan me niet schelen

Ik heb al pijn in mijn ziel

ik ben een misdadiger

Het schatje ging naar de vespers

Knielen

Dus ik beet op haar lippen

Om hun smaak te kennen

Ze zei tegen me, op een strenge toon:

Wat doe jij hier?

Maar ze liet me

Meisjes, zo is het

Ik zei tegen hem: Bij de Madonna

Blijf dicht bij me

God vergeef mij

Maar ieder voor zich

Of hij me nu vergeeft of niet

Trouwens, het kan me niet schelen

Ik heb al pijn in mijn ziel

ik ben een misdadiger

Ze was een goede meid

Via de mond, wat wil je?

Ik beet in haar lijfje

De verboden vruchten

Ze vertelde me op een strenge toon

Wat doe jij hier?

Maar ze liet me

Meisjes, zo is het

Toen scheurde ik haar jurk

Zonder het te willen

God vergeef mij

Ik kon het niet meer aan

Of hij me nu vergeeft of niet

Trouwens, het kan me niet schelen

Ik heb al pijn in mijn ziel

ik ben een misdadiger

Ik verloor de tramontane

Over het verlies van Margot

Wie trouwde, tegen zijn ziel

Een droevige onverdraagzame

Ze moet op tijd zijn

Momenteel

Twee of drie huilende snotaapjes

Om hun melk te krijgen

En ik, ik zoog hun moeder

Lang voor hen

God vergeef mij

ik was verliefd

Of hij me nu vergeeft of niet

Trouwens, het kan me niet schelen

Ik heb al pijn in mijn ziel

ik ben een misdadiger