Le parapluie - Maxime Le Forestier

Il pleuvait fort sur la grand-route

Elle cheminait sans parapluie

J’en avait un, volé sans doute

Le matin même à un ami

Courant alors à sa rescousse

Je lui propose un peu d’abri

En séchant l’eau de sa frimousse

D’un air très doux elle m’a dit oui

Un petit coin de parapluie

Contre un coin de Paradis

Elle avait quelque chose d’un ange

Un petit coin de Paradis

Contre un coin de parapluie

Je ne perdait pas au change

Pardi!

Chemin faisant que se fut tendre

D’ouïr à deux le chant joli

Que l’eau du ciel faisait entendre

Sur le toit de mon parapluie

J’aurais voulu comme au déluge

Voir sans arrêt tomber la pluie

Pour la garder sous mon refuge

Quarante jours, Quarante nuits

Mais bêtement, même en orage

Les routes vont vers des pays

Bientôt le sien fit un barrage

A l’horizon de ma folie

Il a fallut qu’elle me quitte

Après m’avoir dit grand merci

Et je l’ai vue toute petite

Partir gaiement vers mon oubli

Het regende hard op de snelweg

Ze liep zonder paraplu

Ik had er een, waarschijnlijk gestolen

Diezelfde ochtend naar een vriend

Dan rennen om haar te redden

Ik bied haar wat onderdak aan

Het water van haar gezicht drogen

Met een heel lieve lucht zei ze ja

Een klein hoekje van een paraplu

Tegen een hoekje van het paradijs

Ze was iets van een engel

Een klein hoekje van het paradijs

Tegen een hoek van een paraplu

Ik heb niet verloren op de beurs

Tot ziens!

De manier waarop dat zacht was

Om samen het mooie lied te horen

Dat het water van de lucht deed horen

Op het dak van mijn paraplu

Ik had graag in de zondvloed gehad

Kijk hoe de regen blijft vallen

Om haar onder mijn beschutting te houden

Veertig dagen, veertig nachten

Maar dwaas, zelfs in storm

Wegen gaan naar landen

Al snel maakte hij een dam

Aan de horizon van mijn waanzin

Ze moest me verlaten

Na bedankt te hebben gezegd

En ik zag haar toen ze klein was

Ga vrolijk naar mijn vergetelheid