Le fantôme - Maxime Le Forestier

Assis sur son croissant de lune,

Pierrot attend

Que quelqu’un lui rende sa plume.

Depuis le temps,

Depuis le temps qu’on la lui vole

Pour envoyer des petits mots,

Pierrot va prendre la parole.

Écoutez bien Pierrot.

Assis sur son croissant de lune

En spectateur,

Depuis sa luisante tribune

De nos malheurs,

Pierrot a tant de choses à dire

Que si vous ne vous dépêchez

De lui donner de quoi écrire,

Pierrot va se mettre à crier:

«J'étais vivant, Messieurs, Mesdames,

J'étais vivant

Quand je jouais les mélodrames

De pantomimes en mimodrames.

J'étais vivant,

Et si je taisais souvent,

C’est que l’amour est bien plus beau

Avec des mains qu’avec des mots.

Eh, regardez ce qu’on a fait de moi:

Un habitant béat de vos pays lunaires

Et qui, à force de se taire,

S’en va rêver tout seul.

Pourtant j'étais fils de révolte

Avec mes comédiens,

De Colombine désinvolte

En singe d’Arlequin,

La pièce n’est pas si gentille

Quand le valet

Vole la fortune et la fille

De celui qui le paie.

Tu as bien applaudi, merci

Tu t’es levé, tu es parti.

T'étais vivant, Messieurs, Mesdames,

T'étais vivant,

Quand tu venais aux mélodrames

De pantomime en mimodrames.

T'étais vivant

Et si tu payais pas souvent

Au moins, tu savais t’en aller

Quand le spectacle était mauvais.

Eh, tu as l’air de quoi dans ton fauteuil,

A écouter bêler ce gratteur de guitare?

Regarde-moi, et puis compare

Si tu as encore un œil.

A moi tous ceux qui me ressemblent,

Les valets, les piétons,

Timides, muets, ceux qui tremblent

Devant tous les bâtons,

C'était des coups de pied aux fesses,

Des cris de joies

Que j’espérais dans cette pièce

Que vous jouez en bas.

Quand le dénouement va venir

Je s’rai trop vieux pour applaudir.

Descends de ton croissant de lune

Juste une fois

Si tu ne veux pas pour des prunes

User ta voix.

Rester là-haut, c’est un peu comme

Si tu criais dans un désert.

Descends de là, si t’es un homme,

Te battre avec la terre.

Assis sur son croissant de lune,

Pierre répond:

«Moi qui ne suis un homme en aucune

De vos façons,

Moi qui suis fait de différences

Tantôt tout blanc, tantôt tout noir

J’arrive au pays des nuances

Tout est grisaille ici ce soir.

Avez-vous regardé d’abord

Le pays qui vous sert de piste.

Je n’ai jamais vu de décor

Si sinistre.

Quel est donc ce décorateur

Pour qui le sinistre est de mise

Et qui ne sait qu’une couleur:

La grise?

Quel est donc ce peintre maudit

Qui a dessiné sur la toile

La toile de fond de Paris

En y oubliant les étoiles?

Comme ton costume a changé!

Où sont les carreaux de ta veste?

Arlequin, ton masque est jeté,

Tu restes,

Sans ton chapeau, sans tes manies,

Tu restes le perdant qui gagne

Mais qui ne gagne que sa vie

Au bagne.

Comme ton allure a changé!

Plus de sauts, plus de cabrioles.

Tu vas au boulot résigné.

C’est ton auto qui te console.

Colombine, quel est l’auteur

Qui a pondu pour toi ce rôle

Ni gai, ni simple, ni charmeur

Ni drôle?

Depuis qu’un tas d’honnêteté

T’a prise avec lui en ménage,

Femme dans cette société

Tu nages.

Tu nages dans tes draps de lit,

Tu nages dans l’eau de vaisselle.

A tant te battre, tu oublies

Que de mon temps tu étais belle.

On ne te vole plus ton or,

Harpagon, Pantalon, Cassandre.

Il a bien grandi le trésor

A prendre

Et tu possèdes, maintenant

Que tu as pris goût aux affaires,

Les rois, les hommes, les enfants

La terre.

Comme on ne te reconnaît plus

Sous tes sociétes anonymes,

Jamais les coups de pied au cul

Ne peuvent trouver leur victime

Et toi tu joues, Messieurs, Mesdames,

Et toi tu joues

Ce lamentable mélodrame

De pantomime en mimodrame.

Et toi tu joues.

Es-tu sûr d’arriver au bout?

Sans t’apercevoir à la fin.

Que ce contrat ne valait rien

Eh, tu as l’air de quoi dans ton habit.

S’il suffisait d’avoir un peu de maquillage

Pour se changer cœur et visage,

Tu serais un gênie.

Tu sais, c’est pas écrit d’avance,

Juste un petit dessin.

Ça s’improvise, ça se danse,

Tu peux changer la fin.

Cesse de rabâcher ton texte,

Mauvais acteur.

Saute sur le premier prétexte

Si tu n’as pas trop peur.

De mon silence, enfin, je sors.

Écoute-moi, fais un effort.

Tu vas mourir, Messieurs, Mesdames,

Tu vas mourir

Pour terminer le mélodrame

De pantomime en mimodrame.

Tu vas mourir

Sans avoir jamais su sourire.

Le rideau tombe et demain soir

On te remplace et ça repart.

Va-t'en sur ton croissant de lune,

Pierrot bavard.

Tu vas déchaîner la rancune

Du désespoir.

Si t’es venu dire à la terre

Que cette vie mene au trépas,

Reste muet, reste lunaire.

On ne t’en voudra pas.

Assis sur son croissant de lune,

Pierrot s’en va.

Zittend op zijn halve maan,

Pierrot wacht

Iemand geeft hem zijn veer terug.

Sinds de tijd,

Sinds de tijd dat het van hem werd gestolen

Om kleine woorden te sturen,

Pierrot gaat spreken.

Luister goed Pierrot.

Zittend op zijn halve maan

Als toeschouwer,

Van zijn glanzende podium

Van onze tegenslagen,

Pierrot heeft zoveel te zeggen

Dat als je geen haast hebt

Om haar iets te schrijven te geven,

Pierrot begint te schreeuwen:

“Ik leefde, heren en dames,

ik leefde

Toen ik melodrama's speelde

Van pantomimes tot mimodrama's.

ik leefde

En als ik vaak stil was,

Het is dat liefde veel mooier is

Met handen dan met woorden.

Hé, kijk wat ze me hebben aangedaan:

Een zalige bewoner van uw maanlanden

En wie, door stil te zijn,

Ga weg dromend alleen.

Toch was ik een zoon van rebellie

Met mijn acteurs

Van Casual Colombine

Als een Harlekijn aap,

De kamer is niet zo mooi

Wanneer de bediende

Steel het fortuin en het meisje

Van hem die het betaalt.

Je hebt goed geapplaudisseerd, bedankt

Je stond op, je ging weg.

U leefde nog, heren en dames,

Je leefde nog

Toen je naar melodrama's kwam

Van pantomime tot mimodrama's.

je leefde nog

Wat als u niet vaak betaalt?

Je wist tenminste hoe je weg moest lopen

Toen de show slecht was.

Hé, hoe zie je eruit in je stoel,

Luisteren naar deze gitaar scratcher blaten?

Kijk naar mij, en vergelijk dan

Als je nog een oog hebt.

Voor mij allen die op mij lijken,

bedienden, voetgangers,

Timide, stom, degenen die beven

Voor alle stokken,

Het was kicken,

Schreeuwen van vreugde

Waar ik op hoopte in deze kamer

Dat je beneden speelt.

Wanneer komt de uitkomst?

Ik zal te oud zijn om te applaudisseren.

Kom naar beneden van je wassende maan

Maar een keer

Als je geen pruimen wilt?

Gebruik je stem.

Daarboven blijven is zoiets als

Als je zou schreeuwen in een woestijn.

Ga vanaf daar naar beneden, als je een man bent,

Vecht met de aarde.

Zittend op zijn halve maan,

Pieter antwoordt:

"Ik die op geen enkele manier een man ben"

Op jouw manieren,

Ik die gemaakt ben van verschillen

Soms helemaal wit, soms helemaal zwart

Ik kom naar het land van schaduwen

Alles is hier grijs vanavond.

Heb je eerst gekeken

Het land dat u als uw lead gebruikt.

Ik heb nog nooit een decor gezien

Zo grimmig.

Wie is deze decorateur?

Voor wie ramp geschikt is

En wie kent er maar één kleur:

Het grijze?

Wie is deze vervloekte schilder?

Wie heeft er op het canvas getekend?

De achtergrond van Parijs

Door de sterren te vergeten?

Hoe je kostuum is veranderd!

Waar zijn de ruitjes op je jas?

Harlekijn, je masker is weggegooid,

Je blijft,

Zonder je hoed, zonder je eigenaardigheden,

Jij blijft de verliezer die wint

Maar wie verdient er alleen zijn brood?

In de gevangenis.

Wat is je uiterlijk veranderd!

Meer sprongen, meer salto's.

Je gaat met ontslag aan het werk.

Het is je zelf die je troost.

Colombine, wie is de auteur?

Wie heeft deze rol voor jou gelegd

Noch homo, noch eenvoudig, noch charmant

Ook niet grappig?

Sinds een stelletje eerlijkheid

nam je mee naar binnen,

vrouw in deze samenleving

Jij zwemt.

Je zwemt in je lakens,

Je zwemt in afwaswater.

Om zoveel te vechten, vergeet je

Dat je in mijn tijd mooi was.

We stelen je goud niet meer,

Harpagon, Broek, Cassandra.

Hij liet de schat goed groeien

Nemen

En je bezit nu

Dat je van zaken hield,

Koningen, mannen, kinderen

Aarde.

Omdat je niet meer wordt herkend

Onder uw naamloze vennootschappen,

Nooit de schop onder de kont

Kan hun slachtoffer niet vinden

En jullie spelen, heren, dames,

En jij speelt

Dit betreurenswaardige melodrama

Van pantomime tot mimodrama.

En je bent aan het spelen.

Weet je zeker dat je het einde haalt?

Zonder je op te merken aan het einde.

Dat dit contract niets waard was

Hé, hoe zie je eruit in je pak.

Als het genoeg was om een ​​beetje make-up te hebben

Om hart en gezicht te veranderen,

Je zou een genie zijn.

Weet je, het is niet gescript,

Even een tekeningetje.

Het is geïmproviseerd, het is gedanst,

Je kunt het einde veranderen.

Stop met hameren op je tekst,

Slechte acteur.

Spring op het eerste excuus

Als je niet te bang bent.

Uit mijn stilte kom ik eindelijk naar buiten.

Luister naar me, doe je best.

U gaat dood, heren en dames,

Jij zal doodgaan

Om het melodrama te beëindigen

Van pantomime tot mimodrama.

Jij zal doodgaan

Nooit weten hoe te glimlachen.

Het doek valt en morgenavond

Wij vervangen u en het begint opnieuw.

Ga weg op je halve maan,

Praatzuchtige Pierrot.

Je zult de wrok ontketenen

Van wanhoop.

Als je kwam om de aarde te vertellen

Moge dit leven leiden tot de dood,

Blijf stil, blijf maan.

We zullen het je niet kwalijk nemen.

Zittend op zijn halve maan,

Pierrot vertrekt.