La religieuse - Maxime Le Forestier

Tous les coeurs se rallient à sa blanche cornette

Si le chrétien succombe à son charme insidieux

Le païen le plus sûr, l’athée le plus honnête

Se laisseraient aller parfois à croire en Dieu

Et les enfants de choeur font tinter leur sonnette…

Il paraît que, dessous sa cornette fatale

Qu’elle arbore à la messe avec tant de rigueur

Cette petite soeur cache, c’est un scandale!

Une queue de cheval et des accroche-coeurs

Et les enfants de choeur s’agitent dans les stalles…

Il paraît que, dessous son gros habit de bure

Elle porte coquettement des bas de soie

Festons, frivolités, fanfreluches, guipures

Enfin tout ce qu’il faut pour que le diable y soit

Et les enfants de choeur ont des pensées impures…

Il paraît que le soir, en voici bien d’une autre!

A l’heure où ses consoeurs sont sagement couchées

Ou débitent pieusement des patenôtres

Elle se déshabille devant sa psyché

Et les enfants de choeur ont la fièvre, les pauvres…

Il paraît qu'à loisir elle se mire nue

De face, de profil, et même, hélas!

de dos

Après avoir, sans gêne, accroché sa tenue

Aux branches de la croix comme au portemanteau

Chez les enfants de choeur le malin s’insinue…

Il parait que, levant au ciel un oeil complice

Elle dit: «Bravo, Seigneur, c’est du joli travail!»

Puis qu’elle ajoute avec encore plus de malice:

«La cambrure des reins, ça, c’est une trouvaille!»

Et les enfants de choeur souffrent un vrai supplice…

Il parait qu'à minuit, bonne mère, c’est pire:

On entend se mêler, dans d'étranges accords

La voix énamourée des anges qui soupirent

Et celle de la soeur criant «Encore!

Encore!»

Et les enfants de choeur, les malheureux, transpirent…

Et monsieur le curé, que ces bruits turlupinent

Se dit avec raison que le brave Jésus

Avec sa tête, hélas.

déjà chargée d'épines

N’a certes pas besoin d’autre chose dessus

Et les enfants de choeur, branlant du chef, opinent…

Tout ça, c’est des faux bruits, des ragots, des sornettes

De basses calomnies par Satan répandues

Pas plus d’accroche-coeurs sous la blanche cornette

Que de queue de cheval, mais un crâne tondu

Et les enfants de choeur en font, une binette…

Pas de troubles penchants dans ce coeur rigoriste

Sous cet austère habit pas de rubans suspects

On ne verra jamais la corne au front du Christ

Le veinard sur sa croix peut s’endormir en paix

Et les enfants de choeur se masturber, tout tristes…

Alle harten verenigen zich naar zijn witte cornet

Als de christen bezwijkt voor zijn verraderlijke charme

De zekerste heiden, de meest eerlijke atheïst

Zou soms toegeven aan het geloven in God

En de misdienaars luiden hun klokken...

Het lijkt erop dat, onder zijn fatale cornet

Dat ze tijdens de mis met zo'n striktheid draagt

Dit kleine zusje verstopt zich, het is een schandaal!

Een paardenstaart en hartenvangers

En de koorknapen roeren zich in de kramen...

Het lijkt erop dat, onder zijn zware huisjas

Ze draagt ​​koket zijden kousen

Sint-jakobsschelpen, franjes, franjes, guipures

Eindelijk alles wat nodig is voor de duivel om daar te zijn

En misdienaars hebben onzuivere gedachten...

Het lijkt erop dat er 's avonds nog een is!

Op een moment dat haar collega's wijselijk in bed liggen

Of vrome paternosters uittuiten

Ze kleedt zich uit voor haar psyche

En de koorknapen hebben koorts, de armen...

Het lijkt erop dat ze zichzelf naakt bewondert

Van voren, van opzij en zelfs, helaas!

rug

Nadat ze ongegeneerd haar outfit had opgehangen

Naar de takken van het kruis als naar de kapstok

In de misdienaars sluipt het kwaad binnen...

Het lijkt erop dat, een wetend oog naar de hemel heffend

Ze zei: "Goed gedaan, Heer, dat is mooi werk!"

Dan voegt ze er nog ondeugend aan toe:

"De kromming van de nieren, dat is een vondst!"

En de koorknapen ondergaan een echte beproeving...

Het lijkt erop dat het om middernacht, goede moeder, erger is:

We horen vermenging, in vreemde akkoorden

De verliefde stem van zuchtende engelen

En de zuster schreeuwde "Nogmaals!

Nog!"

En de misdienaars, de ongelukkigen, zweet...

En Monsieur le Curé, mogen deze geluiden storen

Er wordt terecht gezegd dat de dappere Jezus

Met zijn hoofd, helaas.

al beladen met doornen

Heb er zeker niets anders voor nodig

En de misdienaars, hoofdschuddend, knikken...

Dat zijn allemaal valse geruchten, roddels, onzin

Basale laster door Satan verspreid

Geen hartenvangers meer onder de witte cornette

Wat een paardenstaart, maar een kaalgeschoren hoofd

En de misdienaars maken er een schoffel van...

Geen neigingsproblemen in dit strikte hart

Onder dit sobere gewaad geen verdachte linten

De hoorn op het voorhoofd van Christus zal nooit worden gezien

De gelukkige aan zijn kruis kan rustig slapen

En de misdienaars die masturberen, allemaal verdrietig...