La petite vieille de Saint Petersbourg - Maxime Le Forestier

Autour d' Noël

Quand il gèle à Leningrad

Un' petit' vieille me racontait:

«Y a plus d’hiver

Ça rend malade

Les gens voient plus l'été

Ils vivent à côté

Au temps passé

Presqu’au temps d' Saint-Pétersbourg

Sur la Néva gelée

Roulaient des convois lents

Maint’nant si lourds

Que la glace et les quais

Tremblent d’y penser

C’est l' dieu du temps

C’est l' dieu du temps qui vieillit

C’est l' dieu du temps qui s’ennuie

Il sait plus comment va la terre

Vodka whisky

Tu mets tout à l’envers

Ma jeunesse, ma jeunesse

Au palais d’hiver

Et la mémoire du temps qui part

Et l'âme amère du temps qui s' perd

Alors il boit

Pour oublier qu’il vieillit

Pour oublier qu’il s’ennuie

Alors il fait n’importe quoi !

Sur les déserts

Fait planer de gros nuages

Qui porteront jamais la pluie

Mais des éclairs, mais des orages

Inconnus jusque-là, pas connus

Moi je sais pourquoi

C’est l' dieu du temps

C’est l' dieu du temps qui vieillit

C’est l' dieu du temps qui s’ennuie

Il sait plus comment va la terre

Vodka whisky

Tu mets tout à l’envers

Ma vieillesse, ma vieillesse

Connaît plus l’hiver

Ni la mémoire du temps qui part

Ni l'âme amère du temps qui s' perd

Alors je bois

Pour oublier qu' je vieillis

Pour oublier qu' je m’ennuie

Alors je dis n’importe quoi !»

Autour d' Noël

Quand il gèle à Leningrad

Un' petit' vieille me racontait

«Y a plus d’hiver…»

Rond Kerstmis

Als het vriest in Leningrad

Een 'klein' oud vrouwtje vertelde me:

"Er is geen winter meer"

Je wordt er ziek van

Mensen zien meer zomer

Ze wonen naast de deur

in verleden tijd

Bijna ten tijde van St. Petersburg

Op de bevroren Neva

Gerolde langzame konvooien

Nu zo zwaar

Dan het ijs en de dokken

Beven om eraan te denken

Hij is de god van de tijd

Het is de god van de tijd die oud wordt

Het is de verveelde weergod

Hij weet niet meer hoe de aarde is

wodka whisky

Je zet alles op zijn kop

Mijn jeugd, mijn jeugd

In het Winterpaleis

En de herinnering aan het vertrek van de tijd

En de bittere ziel van verloren tijd

Dus hij drinkt

Om te vergeten dat hij oud wordt

Om te vergeten dat hij zich verveelt

Dus hij doet alles!

Op de woestijnen

Heft zware wolken op

Wie zal nooit de regen brengen

Maar bliksem, maar onweer

Tot nu toe onbekend, niet bekend

ik weet waarom

Hij is de god van de tijd

Het is de god van de tijd die oud wordt

Het is de verveelde weergod

Hij weet niet meer hoe de aarde is

wodka whisky

Je zet alles op zijn kop

Mijn ouderdom, mijn ouderdom

Meer weten over de winter

Noch de herinnering aan het vertrek van de tijd

Noch de bittere ziel van verloren tijd

Dus ik drink

Om te vergeten dat ik oud word

Om te vergeten dat ik me verveel

Dus ik zeg alles!”

Rond Kerstmis

Als het vriest in Leningrad

Een 'klein' oud vrouwtje vertelde me altijd

"Er is geen winter meer..."