La non demande en mariage - Maxime Le Forestier

Ma mie, de grâce, ne mettons

Pas sous la gorge à Cupidon

Sa propre flèche

Tant d’amoureux l’ont essayé

Qui, de leur bonheur, ont payé

Ce sacrilège…

J’ai l’honneur de

Ne pas te demander ta main

Ne gravons pas

Nos noms au bas

D’un parchemin

Laissons le champs libre au oiseaux

Nous seront tous les deux priso-

Nniers sur parole

Au diable, les maîtresses queux

Qui attachent les coeurs aux queues

Des casseroles!

J’ai l’honneur de

Ne pas te demander ta main

Ne gravons pas

Nos noms au bas

D’un parchemin

Vénus se fait vielle souvent

Elle perd son latin devant

La lèchefrite

A aucun prix, moi je ne veux

Effeuiller dans le pot-au-feu

La marguerite

J’ai l’honneur de

Ne pas te demander ta main

Ne gravons pas

Nos noms au bas

D’un parchemin

On leur ôte bien des attraits

En dévoilant trop les secrets

De Mélusine

L’encre des billets doux pâlit

Vite entre les feuillets des li-

Vres de cuisine

J’ai l’honneur de

Ne pas te demander ta main

Ne gravons pas

Nos noms au bas

D’un parchemin

Il peut sembler de tout repos

De mettre à l’ombre, au fond d’un pot

De confiture

La jolie pomme défendue

Mais elle est cuite, elle a perdu

Son goût «nature»

J’ai l’honneur de

Ne pas te demander ta main

Ne gravons pas

Nos noms au bas

D’un parchemin

De servante n’ai pas besoin

Et du ménage et de ses soins

Je te dispense…

Qu’en éternelle fiancée

A la dame de mes pensées

Toujours je pense…

J’ai l’honneur de

Ne pas te demander ta main

Ne gravons pas

Nos noms au bas

D’un parchemin

Schat, alsjeblieft, laten we niet zetten

Niet onder Cupido's keel

Zijn eigen pijl

Zoveel liefhebbers hebben het geprobeerd

Wie heeft er met hun geluk betaald

Deze heiligschennis...

Ik heb de eer om

Vraag niet om je hand

Laten we niet graveren

Onze namen hieronder

van een perkament

Laat het veld vrij aan de vogels

We worden allebei genomen

Nniers voorwaardelijk

Naar de hel met de minnaressen queux

Die harten aan staarten binden

Pannen!

Ik heb de eer om

Vraag niet om je hand

Laten we niet graveren

Onze namen hieronder

van een perkament

Venus wordt vaak oud

Ze verliest haar Latijn vooraan

De lekbak

Zonder kosten, ik wil niet

Blad in de pot-au-feu

Madeliefje

Ik heb de eer om

Vraag niet om je hand

Laten we niet graveren

Onze namen hieronder

van een perkament

Ze zijn ontdaan van veel allure

Door te veel geheimen te onthullen

Van Melusine

De inkt van liefdesbriefjes vervaagt

Snel tussen de bladen van boeken

Keuken bril

Ik heb de eer om

Vraag niet om je hand

Laten we niet graveren

Onze namen hieronder

van een perkament

Het lijkt misschien makkelijk

Om in de schaduw te zetten, op de bodem van een pot

Instorten

De vrij verboden appel

Maar ze is gaar, ze heeft verloren

Zijn "natuurlijke" smaak

Ik heb de eer om

Vraag niet om je hand

Laten we niet graveren

Onze namen hieronder

van een perkament

Meid niet nodig

En van het huishouden en zijn zorg

ik stel je vrij...

Dan als een eeuwige bruid

Aan de dame van mijn gedachten

Toch denk ik...

Ik heb de eer om

Vraag niet om je hand

Laten we niet graveren

Onze namen hieronder

van een perkament