La messe au pendu - Maxime Le Forestier

Anticlérical fanatique

Gros mangeur d'écclésiastiques,

Cet aveu me coûte beaucoup,

Mais ces hommes d’Eglise, hélas !

Ne sont pas tous des dégueulasses,

Témoin le curé de chez nous.

Quand la foule qui se déchaîne

Pendit un homme au bout d’un chêne

Sans forme aucune de remords,

Ce ratichon fit scandale

Et rugit à travers les stalles,

«Mort à toute peine de mort!»

Puis, on le vit, étrange rite,

Qui baptisait les marguerites

Avec l’eau de son bénitier

Et qui prodiguait les hosties,

Le pain bénit, l’Eucharistie,

Aux petits oiseaux du moutier.

Ensuite, il retroussa ses manches,

Prit son goupillon des dimanches

Et, plein d’une sainte colère,

Il partit comme à l’offensive

Dire une grand' messe exclusive

A celui qui dansait en l’air.

C’est à du gibier de potence

Qu’en cette triste circonstance

L’Hommage sacré fut rendu.

Ce jour là, le rôle du Christ (e),

Bonne aubaine pour le touriste,

Eté joué par un pendu.

Et maintenant quand on croasse,

Nous, les païens de sa paroisse,

C’est pas lui qu’on veut dépriser.

Quand on crie «A bas la calotte»

A s’en faire péter la glotte,

La sienne n’est jamais visée.

Anticléricaux fanatiques

Gros mangeur d'écclésiastiques,

Quand vous vous goinfrerez un plat

De cureton, je vous exhorte,

Camarades, à faire en sorte

Que ce ne soit pas celui-là.

fanatieke antiklerikale

Grote eter van geestelijken,

Deze bekentenis komt me duur te staan,

Maar deze mannen van de kerk, helaas!

Is niet allemaal smerig,

Wees getuige van de priester van ons huis.

Wanneer de woedende menigte

Een man opgehangen aan het einde van een eik

Zonder enige vorm van spijt,

Deze ratichon veroorzaakte een schandaal

En brult door de kraampjes,

"Dood aan elke doodstraf!"

Toen zagen we hem, vreemde rite,

Wie doopte de madeliefjes?

Met water uit zijn ketel

En die de gastheren overlaadde,

Het gezegende brood, de Eucharistie,

Aan de kleine vogels van de moutier.

Toen stroopte hij zijn mouwen op,

Nam zijn zondagse aspergillum

En vol heilige woede,

Hij ging in het offensief

Zeg een exclusieve hoogmis

Op hem die danste in de lucht.

Het is aan galgen spel

Dat in deze trieste omstandigheid

Er werd een heilig eerbetoon gebracht.

Op die dag, de rol van Christus (e),

Goede deal voor de toerist,

Bespeeld door een beul.

En nu als we kwaken,

Wij, de heidenen van zijn parochie,

Het is niet hem die we willen verachten.

Als we "Weg met de kalotje" roepen

Om je glottis te blazen,

Zijn is nooit gericht.

fanatieke antiklerikalen

Grote eter van geestelijken,

Wanneer je een gerecht opslokt

Vanuit Cureton verzoek ik u dringend,

Kameraden, om zeker te zijn

Laat het die niet zijn.