La fessée - Maxime Le Forestier

La veuve et l’orphelin, quoi de plus émouvant?

Un vieux copain d'école étant mort sans enfants

Abandonnant au monde une épouse épatante

J’allai rendre visite à la désespérée

Et puis, ne sachant plus où finir ma soirée

Je lui tins compagnie dans la chapelle ardente

Pour endiguer ses pleurs, pour apaiser ses maux

Je me mis à blaguer, à sortir des bons mots

Tous les moyens sont bons au médecin de l'âme…

Bientôt, par la vertu de quelques facéties

La veuve se tenait les côtes, Dieu merci!

Ainsi que des bossus, tous deux nous rigolâmes

Ma pipe dépassait un peu de mon veston

Aimable, elle m’encouragea: «Bourrez-la donc

Qu’aucun impératif moral ne vous arrête

Si mon pauvre mari détestait le tabac

Maintenant la fumée ne le dérange pas!

Mais où diantre ai-je mis mon porte-cigarettes?»

A minuit, d’une voix douce de séraphin

Elle me demanda si je n’avais pas faim

«Ça le ferait-il revenir, ajouta-t-elle

De pousser la piété jusqu'à l’inanition:

Que diriez-vous d’une frugale collation?»

Et nous fîmes un petit souper aux chandelles

«Regardez s’il est beau!

Dirait-on point qu’il dort

Ce n’est certes pas lui qui me donnerait tort

De noyer mon chagrin dans un flot de champagne.»

Quand nous eûmes vidé le deuxième magnum

La veuve était émue, nom d’un petit bonhomme!

Et son esprit se mit à battre la campagne…

«Mon Dieu, ce que c’est tout de même que de nous!»

Soupira-t-elle, en s’asseyant sur mes genoux

Et puis, ayant collé sa lèvre sur ma lèvre

«Me voilà rassurée, fit-elle, j’avais peur

Que, sous votre moustache en tablier de sapeur

Vous ne cachiez coquettement un bec-de-lièvre…»

Un tablier de sapeur, ma moustache, pensez!

Cette comparaison méritait la fessée

Retroussant l’insolente avec nulle tendresse

Conscient d’accomplir, somme toute, un devoir

Mais en fermant les yeux pour ne pas trop en voir

Paf!

j’abattis sur elle une main vengeresse!

«Aïe!

vous m’avez fêlé le postérieur en deux!»

Se plaignit-elle, et je baissai le front, piteux

Craignant avoir frappé de façon trop brutale

Mais j’appris, par la suite, et j’en fus bien content

Que cet état de choses durait depuis longtemps:

Menteuse!

la fêlure était congénitale

Quand je levai la main pour la deuxième fois

Le coeur n’y était plus, j’avais perdu la foi

Surtout qu’elle s'était enquise, la bougresse:

«Avez-vous remarqué que j’avais un beau cul?

Et ma main vengeresse est retombée, vaincue!

Et le troisième coup ne fut qu’une caresse…

De weduwe en de wees, wat is er meer ontroerend?

Een oude schoolvriend die kinderloos stierf

Een prachtige vrouw aan de wereld achterlatend

Ik ging op bezoek bij de wanhopigen

En dan, niet wetend waar ik mijn avond moet eindigen

Ik hield hem gezelschap in de brandende kapel

Om zijn tranen te stelen, om zijn kwalen te kalmeren

Ik begon een grapje te maken en kwam naar buiten met goede woorden

Alle middelen zijn goed voor de dokter van de ziel...

Binnenkort, op grond van enkele grappen

De weduwe hield haar zijde vast, godzijdank!

Als gebochelde lachten we allebei

Mijn pijp stak een beetje uit mijn jas

Beminnelijk, moedigde ze me aan: "Stuff her

Laat je door geen enkele morele verplichting stoppen

Als mijn arme man tabak haatte?

Nu deert de rook hem niet!

Maar waar heb ik in godsnaam mijn sigarettenkoker gelaten?”

Om middernacht, met een zachte serafijnstem

Ze vroeg me of ik geen honger had

'Zou dat hem ertoe brengen terug te komen,' voegde ze eraan toe.

Om vroomheid te verhongeren:

Wat dacht je van een zuinige snack?”

En we hadden een klein avondmaal bij kaarslicht

'Kijk eens hoe knap hij is!

Lijkt het niet alsof hij slaapt

Hij zou zeker niet bewijzen dat ik ongelijk heb

Om mijn verdriet te verdrinken in een vloed van champagne."

Toen we de tweede magnum hadden geleegd

De weduwe was ontroerd, verdomme!

En zijn geest begon te racen...

"Mijn God, wat is het toch allemaal hetzelfde als wij!"

Ze zuchtte, zittend op mijn schoot

En toen, nadat hij zijn lip tegen mijn lip had gedrukt

"Hier ben ik gerustgesteld, zei ze, ik was bang

Dat onder je sapper schort snor

Je hebt een hazenlip niet koket verborgen...'

Een sapperschort, mijn snor, denk!

Deze vergelijking verdiende een pak slaag

Het brutaal oprollen zonder tederheid

Bewust van het uitvoeren van tenslotte een plicht

Maar sluit je ogen zodat je niet te veel ziet

Boom!

Ik viel op haar een wrekende hand!

"Auw!

je hebt mijn achterste in tweeën gebroken!'

klaagde ze, en ik liet jammerlijk mijn hoofd zakken

Bang dat ik te hard raak

Maar ik leerde later, en ik was blij

Dat deze stand van zaken al lang aan de gang was:

Leugenaar!

de scheur was aangeboren

Toen ik voor de tweede keer mijn hand opstak

Het hart was weg, ik had mijn geloof verloren

Vooral omdat ze ernaar had gevraagd, zei de vrek:

"Heb je gemerkt dat ik een mooie kont had?

En mijn wraakzuchtige hand viel, verslagen!

En de derde klap was slechts een streling...