L'enfant et l'étang - Maxime Le Forestier

Au bord d’un étang endormi

Un enfant pose des questions:

«C'est quoi la nuit?

C’est quoi l’ennui?

Où s’en vont mourir les avions?

Qu’est-c' que tu crains, dis-moi, l'étang?

On est seuls rien que moi et toi

Et je sais bien que tu m’entends

Pourquoi tu ne me réponds pas ?"

Alors l'étang s’ouvre en douceur

Et prend l’enfant entre ses bras

Il lui explique la douleur

La vie, la mort, le feu, le froid

«Raconte encore», lui dit l’enfant

Et le lac parle de la mer

Qui garde cachés ses trésors

Et ses vaisseaux et ses corsaires

«Je sais bien d’autres choses encore

Mais il te faut rentrer chez toi

C’est tard.

Je dors

Rentre vite.

Ne prends pas froid.»

Mais l’enfant questionne toujours

Et toujours lui répond l'étang

Lorsque se lèvera le jour

Il sera endormi, l’enfant

Si vous passez un jour par là

S’il vous semble entendre des voix

Surtout, ne vous effrayez pas:

C’est l'étang qui parle tout bas

C’est l'étang qui répond

A des questions

C’est l'étang qui répond

A des questions

Aan de rand van een slapende vijver

Een kind stelt vragen:

"Wat is de nacht?

Wat is de verveling?

Waar gaan de vliegtuigen dood?

Waar ben je bang voor, vertel eens, de vijver?

We zijn alleen, alleen ik en jij

En ik weet dat je me hoort

Waarom reageer je niet ?"

Dus de vijver gaat zachtjes open

En neem het kind in haar armen

Hij legt haar de pijn uit

Leven, dood, vuur, kou

"Vertel het me nog eens", zei het kind

En het meer spreekt van de zee

Wie houdt zijn schatten verborgen?

En zijn schepen en zijn piraten

"Ik weet nog veel meer dingen"

Maar je moet naar huis

Het is laat.

ik slaap

Snel terug.

Raak niet verkouden."

Maar het kind stelt altijd vragen

En beantwoordt altijd de vijver

Als de dag aanbreekt

Hij zal slapen, het kind

Als je ooit langskomt

Als je stemmen lijkt te horen

Wees vooral niet bang:

Het is de vijver die zacht spreekt

Het is de vijver die antwoordt

Heeft vragen

Het is de vijver die antwoordt

Heeft vragen