L'Auto-Stop - Maxime Le Forestier

On est arrivé

Sac au dos

A huit heures

Avec Olivier

Et Margot

Et Peter

C'était le grand départ

Vers le sud et vers les vacances

On trouvera, je pense

Une auto avant ce soir

Porte d’Orléans

Résignés

Un peu pâles

Près de quatre cents

En juillet et c’est normal

Quatre cents comme nous

Pouce en l’air avec des guitares

La nuit tombe tard

Mais quand même, installons-nous

Alors, on a monté la tente

Sur le bord du trottoir

En se disant: «Déjà qu’il vente

Il pourrait bien pleuvoir.»

Quatre jours plus tard

On était

Toujours là

Avec des guitares

Abrités

Pourquoi pas

Avec un verre de vin?

Chaque fois que quelqu’un s’arrête

C'était pas la fête

Mais enfin, on était bien

C’est, je crois, le treize

Au matin

Qu’une auto

A pris deux Anglaises

Un marin

Et Margot

Nous on est resté là

Heureusement que nos deux voisines

Ont fait la cuisine

Dans le fond, c’est mieux comme ça

Et on a remonté la tente

Plus loin sur le trottoir

En se disant: «Déjà qu’il vente

Il pourrait bien pleuvoir.»

Quinze jours plus tard

On était

Toujours là

Presqu'à bout d’espoir

Quand un car

S’arrêta

Quinze jours pour partir

Quand on a qu’un mois de vacances

On n’aura, je pense, pas le temps de revenir

Et on a passé nos vacances

Sur le bord d’un trottoir

Quand on a dit: «C'est ça, la France»

Il s’est mis à pleuvoir

We zijn aangekomen

Rugzak

Om acht uur

Met Oliver

en Margot

En Peter

Het was de grote start

Naar het zuiden en op vakantie

We zullen vinden, denk ik

Een auto voor vanavond

Orleans deur

ontslag genomen

een beetje bleek

bijna vierhonderd

In juli en dat is normaal

Vierhonderd zoals wij

Duim omhoog met gitaren

De nacht valt laat

Maar toch, laten we ons settelen

Dus hebben we de tent opgezet

Op de stoep

Hij zei tegen zichzelf: "Het is al aan het verkopen"

Het kan regenen."

vier dagen later

We waren

Nog altijd daar

Met gitaren

beschut

Waarom niet

Met een glas wijn?

Elke keer als iemand stopt

Het was niet het feest

Maar uiteindelijk waren we in orde

Het is, geloof ik, de dertiende

In de ochtend

dan een auto

Nam twee Engelse meisjes?

Een zeiler

en Margot

We verbleven daar

Gelukkig onze twee buren

Heeft het koken

Diep van binnen is het beter zo

En we hebben de tent opgezet

Verder op het trottoir

Hij zei tegen zichzelf: "Het is al aan het verkopen"

Het kan regenen."

Vijftien dagen later

We waren

Nog altijd daar

Bijna geen hoop meer

wanneer een bus

Gestopt

Nog vijftien dagen te gaan

Als je maar één maand vakantie hebt

We hebben geen tijd om terug te komen, denk ik niet

En we brachten onze vakantie door

Aan de rand van een stoep

Toen we zeiden: "Dat is Frankrijk"

Het begon te regenen