Date limite - Maxime Le Forestier

Ça commence par un coup de bol

On arrive on connaît personne

On tombe sur des gens sympas

Qui nous aiment déjà

Ça commence par du pas mal

Des filles en blouse d’hôpital

Un cordon qui nous relie

À la femme de notre vie

C’est comme un drôle de cadeau

Un chef d’oeuvre qu’on lit sans en comprendre un mot

Va savoir quand elle nous quitte

L’insouciance

Va trouver la date limite

De l’enfance

Ça part souvent plutôt bien

Le foot avec les copains

Tous ces jours qui s’additionnent

Sans pleurer personne

Les quatre accords qu’on répète

Sur une guitare qu’on nous prête

Chaque photo qui nous sourit

C’est la femme de notre vie

On sait pas trop c’que ça vaut

L’enfance est un jardin qu’on visite un peu tôt

Va savoir quand elle nous quitte

L’insouciance

Va trouver la date limite

De l’enfance

Surtout qu’avec les années

Elle a tendance

À s’effacer

Het begint met een knal

We komen aan, we kennen niemand

We komen leuke mensen tegen

die al van ons houden

Het begint goed

Meisjes in ziekenhuisjurken

Een koord dat ons bindt

Aan de vrouw van ons leven

Het is als een grappig cadeau

Een meesterwerk dat je leest zonder er ook maar een woord van te begrijpen

Zal weten wanneer ze ons verlaat

onzorgvuldigheid

Ga op zoek naar de deadline

Van kinds af aan

Het gaat vaak best goed

Voetbal met vrienden

Al die dagen die bij elkaar optellen

Zonder iemand te huilen

De vier akkoorden die we herhalen

Op een gitaar die we hebben uitgeleend

Elke foto die naar ons lacht

Ze is de vrouw van ons leven

We weten niet echt wat het waard is

De kindertijd is een tuin die we een beetje vroeg bezoeken

Zal weten wanneer ze ons verlaat

onzorgvuldigheid

Ga op zoek naar de deadline

Van kinds af aan

Vooral omdat door de jaren heen

Ze verzorgt

Vervagen