Celui qui a mal tourné - Maxime Le Forestier

Il y avait des temps et des temps

Qu’je n’m'étais pas servi d’mes dents

Qu’je n’mettais pas d’vin dans mon eau

Ni de charbon dans mon fourneau

Tous les croqu'-morts, silencieux

Me dévoraient déjà des yeux:

Ma dernière heure allait sonner…

C’est alors que j’ai mal tourné

N’y allant pas par quatre chemins

J’estourbis en un tournemain

En un coup de bûche excessif

Un noctambule en or massif

Les chats fourrés, quand ils l’ont su

M’ont posé la patte dessus

Pour m’envoyer à la Santé

Me refaire une honnêteté

Machin, Chose, Un tel, Une telle

Tous ceux du commun des mortels

Furent d’avis que j’aurais dû

En bonn' justice être pendu

A la lanterne et sur-le-champ

Y s’voyaient déjà partageant

Ma corde, en tout bien tout honneur

En guise de porte-bonheur

Au bout d’un siècle, on m’a jeté

A la porte de la Santé

Comme je suis sentimental

Je retourne au quartier natal

Baissant le nez, rasant les murs

Mal à l’aise sur mes fémurs

M’attendant à voir les humains

Se détourner de mon chemin

Y’en a un qui m’a dit: «Salut !

Te revoir, on n’y comptait plus…»

Y’en a un qui m’a demandé

Des nouvelles de ma santé

Lors, j’ai vu qu’il restait encor

Du monde et du beau mond' sur terre

Et j’ai pleuré, le cul par terre

Toutes les larmes de mon corps

Er waren tijden en tijden

Dat ik mijn tanden niet had gebruikt

Dat ik geen wijn in mijn water deed

Noch kolen in mijn fornuis

Alle begrafenisondernemers, stil

Verslond me al met hun ogen:

Mijn laatste uur zou bijna slaan...

Toen ging het mis

Er niet langs vier paden heen gaan?

Ik verdoof in een handomdraai

In één buitensporige log

Een nachtuil in massief goud

De harige katten, toen ze erachter kwamen

legden hun poot op mij

Om mij naar Gezondheid te sturen

Geef me wat eerlijkheid

Wat, Ding, Zus-en-zo, Zus-en-zo

Al die van gewone stervelingen

Waren van mening dat ik dat had moeten doen

In goed recht opgehangen

Naar de lantaarn en ter plaatse

Ze zagen elkaar al delen

Mijn touw, in alle goede eer

Als een geluksbrenger

Na een eeuw werd ik gegooid

Aan de deur van Gezondheid

Wat ben ik sentimenteel

Ik ga terug naar mijn geboortestad

Je neus laten zakken, de muren knuffelen

Ongemakkelijk op mijn dijbenen

Verwacht mensen te zien

keer van mijn pad af

Iemand zei tegen me: "Hallo!

Tot ziens, we rekenden er niet meer op..."

Iemand vroeg me

nieuws over mijn gezondheid

Toen zag ik dat er nog was

Van de wereld en de mooie wereld op aarde

En ik huilde, mijn kont op de grond

Alle tranen in mijn lichaam