Die Asche von Claude - Maxim

Da hängt ein Foto von ihm in Mutters Küche

Strenger Blick, Krawatte und Hemd

Dahinter geht ihre Kindheit in die Brüche

Und ich frag mich, warum es dort immer noch hängt

Warum sie es nicht in tausend Stücke schlägt

Oder irgendwo tief im Wald vergräbt

Sie sagt: «Sohn, lass endlich los»

Doch überall liegt die Asche von Claude

Als ich davon erfuhr war ich zwölf, vielleicht dreizehn

Hab von Rache geträumt, doch dafür war es zu spät

Ihm blieb nicht mehr lang und ich musste entscheiden

Wollte ich ihn noch ein letztes Mal sehen?

Im großen Garten vor dem Haus in Perpignan

Hab ich dann von ihm Abschied genommen

Er saß da, seine Bibel im Schoß

Und dann fiel sie zu Boden, die Asche von Claude

Man versucht, es sich irgendwie zu erklären

Er war ja selber ein Opfer, ein schwer gestörter Mann

Dass das alles weit weg und so lange her

Und hier keinen Schaden anrichten kann

Aber schau uns doch an

Als meine Schwester noch ein kleines Mädchen war

Und Mutter die Liebe in meines Vaters Augen sah

Schwor sie ihm: «Wenn du wie er wirst, bist du tot»

Und sie schwor auf die Asche von Claude

Er hangt een foto van hem in moeders keuken

Strenge look, stropdas en overhemd

Achter haar kindertijd valt uiteen

En ik vraag me af waarom het daar nog hangt

Waarom ze het niet in duizend stukjes breekt

Of ergens diep in het bos begraven

Ze zegt: "Zoon, laat eindelijk los"

Maar de as van Claude is overal

Ik was twaalf, misschien dertien, toen ik erachter kwam

Ik droomde van wraak, maar daarvoor was het te laat

Hij had niet lang meer en ik moest beslissen

Wilde ik hem nog een laatste keer zien?

In de grote tuin voor het huis in Perpignan

Ik heb toen afscheid van hem genomen

Hij zat daar met zijn Bijbel op schoot

En toen vielen ze op de grond, de as van Claude

Je probeert het op de een of andere manier uit te leggen

Hij was zelf slachtoffer, een ernstig gestoorde man

Dat het allemaal zo ver weg en zo lang geleden was

En hier kan geen kwaad

Maar kijk naar ons

Toen mijn zus nog een klein meisje was

En moeder zag de liefde in de ogen van mijn vader

Ze zwoer hem: «Als je wordt zoals hij, ben je dood»

En ze zwoer bij de as van Claude