Lost Verses - Mark Kozelek

I came out from under her warm sheets

Into the brisk late October

If only for one last hope

I wanted my time with you to be over

I’m staring up into the sky

While all the rain is pouring down

I’m reaching out for your help

But evil beings hold me backwards

All shapes and shadows move in and out

And hover around my head

Voices arrive and disappear

I want to talk to them

Darkness disintegrates, I’m rising

I’m rising toward a light

A light leading over hills and meadows

I’ve risen up from the dead

With the burning leaves of autumn

If only for one last chance

That all of whom have been defeated

To put on my father’s wool coat

To smell my mother’s fragrances and perfumes

To find my young brothers and sisters

To never leave or let them go

Houses adorned so beautifully

The Marin headlands song

Lost verses well up my eyes and ears

The lone mandolin strums

On Tamalpais warm spring

The many places we

Lay down in sleepy hidden shadows

I see you well and clear

Deep in the moonlight, dear

Your radiant august eyes, they are the suns that rise

They are the light that guides, and these lost verses

I came up from under the ocean

Evaporated sea salt water

A mist above the skyline

I haunt the streets of San Francisco

Watch over loved ones and old friends

I see them through their living room windows

Shaken by fear and worries

I want them to know how I love them so

Foghorns would sound in waking

Is it my voice you hear?

Footsteps are moving across the floor

And you know I’m here

The afternoon carries up from the hills

And you are well and near

To fall into the light I follow

I feel you oh so near when morning doves appear

And ghosts of April ring, echo the refrain

Soon finding a place

In these lost verses

They fill the foggy day, they hide the hills away

That steal our time

They are the picturesque night, the casting city lights

On the bay, flowing into the ocean glowing

Ik kwam onder haar warme lakens vandaan

Op naar het frisse eind oktober

Al was het maar voor een laatste hoop

Ik wilde dat mijn tijd met jou voorbij zou zijn

Ik staar naar de lucht

Terwijl alle regen naar beneden komt

Ik vraag je hulp

Maar slechte wezens houden me achteruit

Alle vormen en schaduwen bewegen naar binnen en naar buiten

En zweef rond mijn hoofd

Stemmen komen en verdwijnen

Ik wil met ze praten

De duisternis valt uiteen, ik sta op

Ik stijg op naar een licht

Een licht dat over heuvels en weiden leidt

Ik ben opgestaan ​​uit de dood

Met de brandende bladeren van de herfst

Al was het maar voor een laatste kans

Die allemaal zijn verslagen

Om de wollen jas van mijn vader aan te trekken

Om de geuren en parfums van mijn moeder te ruiken

Om mijn jonge broers en zussen te vinden

Om nooit weg te gaan of ze te laten gaan

Huizen zo mooi versierd

Het lied van de landtongen van Marin

Verloren verzen wellen in mijn ogen en oren

De eenzame mandoline tokkelt

Op Tamalpais warme lente

De vele plaatsen waar we

Ga liggen in slaperige verborgen schaduwen

Ik zie je goed en duidelijk

Diep in het maanlicht, schat

Je stralende, verheven ogen, het zijn de zonnen die opkomen

Zij zijn het licht dat leidt, en deze verloren verzen

Ik kwam omhoog van onder de oceaan

Verdampt zeezout water

Een mist boven de skyline

Ik spook door de straten van San Francisco

Waak over dierbaren en oude vrienden

Ik zie ze door de ramen van hun woonkamer

Geschrokken door angst en zorgen

Ik wil dat ze weten dat ik van ze hou, dus

Misthoorns zouden klinken bij het ontwaken

Is het mijn stem die je hoort?

Voetstappen gaan over de vloer

En je weet dat ik hier ben

De middag stijgt op van de heuvels

En je bent goed en dichtbij

Om in het licht te vallen, volg ik

Ik voel je oh zo dichtbij wanneer ochtendduiven verschijnen

En geesten van april ring, echo het refrein

Binnenkort een plek vinden

In deze verloren verzen

Ze vullen de mistige dag, ze verbergen de heuvels weg

Dat steelt onze tijd

Ze zijn de pittoreske nacht, de gietende stadslichten

Aan de baai, gloeiend in de oceaan stromend