Famous Blue Raincoat - Mark Kozelek

It’s four in the morning, the end of December

I’m writing you now to see if you’re better

New York is cold, but I like where I’m living

There’s music on Clinton Street all through the evening

I hear that you’re building your little house deep in the desert

You’re living for nothing now

I hope you’re keeping some kind of record

Yes, and Jane came by with a lock of your hair

She said that you gave it to her

That night that you planned to go clear

Did you ever go clear?

Aw, the last time we saw you you looked so much older

Your famous blue raincoat was torn at the shoulder

You’d been to the station to meet every train

You came home without Lili Marlene

And you treated my woman to a flake of your life

And when she came back she was nobody’s wife

Well, I see you there with the rose in your teeth

One more thin gypsy thief

Well I see that Jane’s still awake

She sends her regards

Mark on piano everybody, Mark

Oh, what can I tell you, my brother, my killer?

What can I possibly say?

I guess that I miss you, I guess I forgive you

I’m glad you stood in my way

And If you ever come by here for Jane or for me

Well your enemy is sleeping

And his woman is now free

Yes, and thanks for the trouble you took from her eyes

I thought it was there for good

So I never tried

And Jane came by with a lock of your hair

She said that you gave it to her

That night that you planned to go clear

Sincerely, L. Cohen

Rest in peace, Leonard Cohen.

Thank you, San Francisco

Het is vier uur 's nachts, eind december

Ik schrijf je nu om te zien of je beter bent

New York is koud, maar ik vind het leuk waar ik woon

Er is de hele avond muziek in Clinton Street

Ik hoor dat je je huisje diep in de woestijn aan het bouwen bent

Je leeft nu voor niets

Ik hoop dat je een soort record bijhoudt

Ja, en Jane kwam langs met een haarlok

Ze zei dat je het aan haar had gegeven

Die avond dat je van plan was om te gaan wissen

Ben je ooit duidelijk geweest?

Aw, de laatste keer dat we je zagen, zag je er zoveel ouder uit

Je beroemde blauwe regenjas was gescheurd bij de schouder

Je was naar het station geweest om elke trein te ontmoeten

Je kwam thuis zonder Lili Marlene

En je hebt mijn vrouw getrakteerd op een vlokje van je leven

En toen ze terugkwam, was ze niemands vrouw

Nou, ik zie je daar met de roos tussen je tanden

Nog een dunne zigeunerdief

Nou, ik zie dat Jane nog wakker is

Ze doet haar de groeten

Markeer iedereen op piano, Mark

Oh, wat kan ik je vertellen, mijn broer, mijn moordenaar?

Wat kan ik mogelijk zeggen?

Ik denk dat ik je mis, ik denk dat ik je vergeef

Ik ben blij dat je me in de weg stond

En als je hier ooit langskomt voor Jane of voor mij

Nou, je vijand slaapt

En zijn vrouw is nu vrij

Ja, en bedankt voor de moeite die je uit haar ogen nam

Ik dacht dat het er voorgoed was

Dus ik heb het nooit geprobeerd

En Jane kwam langs met een haarlok

Ze zei dat je het aan haar had gegeven

Die avond dat je van plan was om te gaan wissen

Met vriendelijke groet, L. Cohen

Rust zacht, Leonard Cohen.

Bedankt, San Francisco