Блюз для Розы - Margenta

Роуз, девушка с редким именем Роза,

С медно-красными волосами,

Убежала однажды из дома

С бродячими музыкантами и циркачами…

А что делать одной в умирающем городе,

Где разбитые стекла под ногами, как снег,

Где ни музыки нет, ни пространства, ни скорости,

Оставаться?

Пропасть в летаргическом сне…

Лучше спеть миру блюз,

Лучше выплеснуть блюз,

Свою взрослую грусть,

Непонятную взрослую грусть

Одиночества сердца,

Одиночества тела,

Одиночества разума…

В свете бьющих лучей кровью вскормленной славы

Раздевать свою душу, отдавать всю себя,

Погружаться в экстаз, как в поток жаркой лавы,

И выкрикивать в зал заклинанья-слова.

А потом плыть и плыть по запретному морю,

Или в небе брильянты, не считая, срывать,

И однажды на сцене оказаться немою

Тенью прошлой себя, что пришла умирать,

Не допев старый блюз,

Недовыплеснув блюз,

Свою взрослую грусть,

Непонятную взрослую грусть

Одиночества сердца,

Одиночества тела,

Одиночества разума…

Куда?

Куда все уходят, Роуз,

Куда?!

Куда все уходят, Роуз,

От тебя?!

Куда же ты, Роуз,

Куда?!

Ты ещё молода,

Ты ещё…

Что ей делать одной в умирающем городе,

Где разбитые стекла под ногами, как снег...

Rose, een meisje met de zeldzame naam Rose,

Met koperrood haar

op een dag van huis weggelopen

Met ronddwalende muzikanten en circusartiesten...

En wat te doen alleen in een stervende stad,

Waar gebroken glas onder de voeten, als sneeuw,

Waar geen muziek is, geen ruimte, geen snelheid,

Blijven?

Een afgrond in een lethargische droom...

Zing liever de blues voor de wereld

Beter de blues uitspugen

Je volwassen verdriet

Onbegrijpelijk volwassen verdriet

Eenzaamheid van het hart

Eenzaamheid van het lichaam

Eenzaamheid van geest...

In het licht van kloppende stralen van met bloed gevoede glorie

Kleed je ziel uit, geef alles,

Dompel je onder in extase, als in een stroom hete lava,

En spreuken-woorden de zaal in schreeuwen.

En dan zeilen en zeilen op de verboden zee

Of in de lucht zijn er diamanten, niet meegerekend, om te plukken,

En eenmaal op het podium om dom te zijn

Een schaduw van een verleden zelf dat kwam te sterven

Zing niet de oude blues

Ik mis de blues

Je volwassen verdriet

Onbegrijpelijk volwassen verdriet

Eenzaamheid van het hart

Eenzaamheid van het lichaam

Eenzaamheid van geest...

Waar?

Waar gaat iedereen heen, Rose,

Waar?!

Waar gaat iedereen heen, Rose,

Van jou?!

Waar ben je, Roos?

Waar?!

Je bent nog jong

Jij nog steeds...

Wat moet ze alleen doen in een stervende stad?

Waar gebroken glas onder de voeten ligt, als sneeuw...