Rime organisé - Manu MIlitari

Drastic habitait l’quartier général à Viauville

Chaque jour au studio tout l’monde est saoul avis aux filles

Animal train d’vie, pense pas t’faire cruiser en finesse

Quand tu traînes ton gros paquet d’graisse sur Ste-Catherine Est

On n’avait rien, Drastic sortait sa palette

Je l’voyais parler en message codé sur pagette

Pis j’rêvais d’faire pareil, j’rêvais d’avoir ses contacts

Il m’es a présenté, ils m’ont dit si t’as l’notre on a ton back

Devenu véhiculé on était déjà plus des hommes

Rois d’la jungle, on s’crissait encore deux fois plus des normes

Naïfs, on s’disait qu’pour réussir suffit d’vouloir

On s’est déchiré pour une question d’argent pis d’pouvoir

Rime organisé l’historique est sale

Fuck le message on voulait rien qu’remplir des salles

On avait l’talent pour le faire, le flow tambour de guerre

La haine, la rage, la foi pour accomplir un tour de terre

Stan, y'était jamais r’joignable

D’est en ouest, un nombre de conquêtes incroyables

Faiqu’on l’avait surnommé marteau piqueur Rocco

Transformateur de groupies en acrobates pornos

Chilleur à temps plein, rien qu’des verses sur son cv

Mais pourquoi travailler on va vendre des millions d’cd

On pouvait passer la semaine avec la même correspondance

On était les Daltons, Stan d’mandait quand est-ce qu’on mange

On fumait tout l’budget, on s’déplaçait à pied

Walkman dans l’tapis, une bouteille dans l’sac de papier

Stan prenait toute avec le sourire

J’pense qu’y avait pas tort tellement d’vécu qu'à soir on pourrait mourir

Charif, sa mère m’appelait mon fils on était des frères

J’aimais leur culture, j’ai eu envie d’partir au Caire

En attendant on voyageait autour d’un joint

On s’battait pour notre foin

La proie résistait, y’avait recours aux poings

Taxer pour manger aurait pu être sa devise

Un peu pimp y voulait s’faire nourrir par une grosse Denise

On était les Daltons, y’avait les plans Stanley Kubrick

J’enviais son côté vicieux, violent, danger public

Yeux vitreux on traversait l’centre-ville comme des vikings

Razzia d’magasins, RO tagué dans leurs vitrines

Devant l’argent, on savait pas dire non

On s’imaginait unis, on s’est quitté pour une histoire de trahison

Notre beat maker disait qu’on est dans l’même bateau

Nous on ramait pis on ramenait l’cash au labo

On a donné combien d’shows payés 2, 3 consommations

Pis combien d’fois avant qu’on chante

Les chaises volaient comme des avions

Délinquante musique, délinquance urbaine

Perdu dans l’Ouest d’Montréal comme un queb pure laine

J’n’ai eu ma claque, personne y croyait

J’ai écrit mon premier track solo j’lai appelé Voix de fait

Drastic woonde in het hoofdkantoor in Viauville

Elke dag in de studio is iedereen dronken, let op de meisjes

Dierlijke manier van leven, denk niet dat je in finesse zult cruisen

Wanneer je je dikzak sleept op Ste-Catherine East

We hadden niets, Drastic haalde zijn palet tevoorschijn

Ik zag hem praten in een gecodeerd bericht op een semafoon

En ik droomde ervan hetzelfde te doen, ik droomde ervan zijn contacten te hebben

Hij stelde me voor, ze vertelden me dat als je onze hebt, we achter je staan

In vervoering geraakt, waren we al geen mannen meer

Koningen van de jungle, we huilden nog steeds twee keer zoveel normen

Naïef zeiden we tegen onszelf dat om te slagen, het genoeg is om te willen

We verscheurden elkaar over een kwestie van geld en macht

Georganiseerd rijm de geschiedenis is vies

Fuck de boodschap, we wilden gewoon kamers vullen

We hadden het talent om het te doen, de flow drum of war

De haat, de woede, het geloof om een ​​rondreis door het land te voltooien

Stan, daar was nooit bereikbaar

Van oost naar west, een ongelooflijk aantal veroveringen

We hadden hem de bijnaam drilboor Rocco gegeven

Groupies transformeren in porno-acrobaten

Fulltime chilleur, niets dan verzen op zijn CV

Maar waarom werken we zullen miljoenen cd's verkopen

We zouden de week met dezelfde correspondentie kunnen doorbrengen

Wij waren de Daltons, vroeg Stan wanneer we eten

We hebben het hele budget gerookt, we zijn te voet verhuisd

Walkman in het tapijt, een fles in de papieren zak

Stan nam het allemaal met een glimlach op

Ik denk niet dat er zoveel ervaring was dat we vanavond zouden kunnen sterven

Charif, zijn moeder noemde me mijn zoon, we waren broers

Ik hield van hun cultuur, ik wilde naar Caïro

Ondertussen reisden we rond in een joint

We vochten voor ons hooi

De prooi verzette zich, nam zijn toevlucht tot vuisten

Belasten om te eten zou zijn motto kunnen zijn

Een kleine pooier daar wilde gevoed worden door een grote Denise

Wij waren de Daltons, er waren de plannen van Stanley Kubrick

Ik benijdde zijn wrede, gewelddadige, openbare gevaarlijke kant

Met glazige ogen trokken we als vikingen door het stadscentrum

Inval in winkels, RO tagde in hun etalages

Voor het geld wisten we niet hoe we nee moesten zeggen

We stelden ons verenigd voor, we gingen uit elkaar voor een verhaal van verraad

Onze beatmaker zei dat we in hetzelfde schuitje zitten

We roeiden en brachten het geld terug naar het lab

We gaven hoeveel betaalde shows 2, 3 drankjes

En hoe vaak voordat we zingen

De stoelen vlogen als vliegtuigen

Delinquente muziek, stedelijke delinquentie

Verdwaald in West-Montreal als een pure wollen queb

Ik kreeg mijn klap niet, niemand geloofde het

Ik schreef mijn eerste solo-track, ik noemde het Voix de fait