Память - Пасош, макулатура

Убегаю на БлаБлаКаре из города

Который кажется никогда и не был настоящим

Так ставит в вазу цветы тот, к кому не пришли

На свидание, и повод уже забыт

Замираю перед прошлым, как проигранной войны пейзажами

Моё имя никто не знает, а значит, не сможет произнести

Тело дрожит от желания, в руках горсти земли

Я швыряю их в яму, откуда циферблат разбитый хрипит

Память, как пьяный фраер, стоит у границ мечты

Когда наступит завтра, если не пронумерованы дни?

Воображать себя продолжением чьей-то руки

Больше невыносимо, но заедает Delete

И я падаю замертво под ударами памяти

Как солдаты спросонья, падают на поднятые штыки

К чужой груди не припасть, и чужие глаза пусты

И я двигаюсь спиной вперёд, выставив кулаки

Нокауты здесь не считаются, проигравший будет забыт

Ты никогда не будешь таким

Всё, что вокруг, всё будет другим

Ничто никогда не будет таким же, как сейчас

Мы никогда не будем такими

Такими, какими когда-то мы были

Ничто никогда не будет таким же, как сейчас

Засыпаю и просыпаюсь в каком-то дне своего прошлого

Понимаю, что всё настоящее живёт понарошку

Бельё в вагонах, запах девчонок, свежезаваренный дошик

В безымянных городах остаюсь на столе хлебными крошками

Зависимость от путешествий, от чьего-то общества

Новые иллюзии рождаются, чтобы в судорогах закончиться

Мечтаю не заметить, как исчезну между двух точек

Записка на ленте Мёбиуса зашифрованным почерком

Закольцевать эти истории, чтобы они не заканчивались

Умирая, обманывать время, как старый Толстой на станции

Мы утомлённые фокусники: я и моя память

Устав выигрывать друг у друга, мы в поддавки играем

Проживаю чтоб вспоминать, вспоминаю чтобы описывать

Любой круг порочен, бессмысленна любая цикличность

Как подведение итогов на рассвете на какой-то заправке

Я хочу забыть, кем был вчера, и узнать, кем стану завтра

Столько всего я хотел бы не помнить

Но ничего не хотел бы забыть

Столько всего я пытался запомнить

Но приходилось просто жить

И моя память

Заполнена память

Неверная память

Растрачена память

Ik ren weg op BlaBlaCar van de stad

Dat lijkt nooit echt te zijn geweest

Dus zet hij bloemen in een vaas, voor wie ze niet kwamen

Op een date, en de reden is al vergeten

Ik bevries voor het verleden, als landschappen van een verloren oorlog

Niemand kent mijn naam, wat betekent dat ze hem niet kunnen uitspreken

Het lichaam beeft van verlangen, in de handen van een handvol aarde

Ik gooi ze in de put, van waaruit de gebroken wijzerplaat piept

Herinnering, als een dronken fraer, staat aan de grenzen van een droom

Wanneer zal morgen komen als de dagen niet geteld zijn?

Stel jezelf voor als een verlengstuk van de hand van iemand anders

Ondraaglijker, maar vastgelopen Verwijderen

En ik val dood onder de slagen van het geheugen

Als soldaten wakker, val op opgeheven bajonetten

Val niet op de borst van iemand anders en de ogen van andere mensen zijn leeg

En ik ga achteruit met mijn vuisten uit

Knockouts tellen hier niet, de verliezer wordt vergeten

Je zult nooit zo zijn

Alles rondom zal anders zijn

Niets zal ooit hetzelfde zijn als nu

Zo zullen we nooit zijn

Zoals we vroeger waren

Niets zal ooit hetzelfde zijn als nu

Ik val in slaap en word wakker in een dag van mijn verleden

Ik begrijp dat alles wat echt leeft voor de lol

Linnen in de wagons, de geur van meisjes, vers gezette doshik

In naamloze steden blijf ik op de tafel met broodkruimels

Afhankelijkheid van reizen, van andermans samenleving

Nieuwe illusies worden geboren om te eindigen in stuiptrekkingen

Ik droom dat ik niet merk hoe ik tussen twee punten verdwijn

Een notitie op een Mobius-strook in gecodeerd handschrift

Loop deze verhalen door zodat ze niet eindigen

Stervend, bedrieg de tijd als de oude Tolstoj op het station

We zijn vermoeide goochelaars: ik en mijn geheugen

Moe van het winnen van elkaar, we spelen weggeefactie

Ik leef om te onthouden, ik herinner me om te beschrijven

Elke cirkel is vicieuze, elke cycliciteit is zinloos

Zoals een debriefing bij zonsopgang bij een tankstation

Ik wil vergeten wie ik gisteren was en ontdekken wie ik morgen zal zijn

Zoveel dingen die ik wou dat ik me niet herinnerde

Maar ik wil niets vergeten

Zoveel dingen die ik probeerde te onthouden

Maar ik moest gewoon leven

En mijn geheugen

Geheugen vol

mislukt geheugen

Verspild geheugen