Black River - Major Parkinson, Annette Kathinka Servan

Howling from the heathers in the glooming mire

To clam me on slender pass

The billow turned the birches to redundant snacks

Unavowed, we stood like icicles

In the black river

Yesterday, she was pulled out from the river

Wearing a silver bracelet and a bucket of stones around her pretty neck

Holding an empty canvas to a mirror

I pictured myself alongside of the girl on the bridge just the morning of the

fall

When she was staring into the hollow abyss, luminous slipping into the bog

The black river…

Silent cafter caters by the rivulets, hovering the High-land glass

Waiting in the horror by the silhouettes

Everyone you know shall pass never to feel comfort in the arms of a stranger

Howling from the heathers in the glooming mire

To clam me on slender pass

The billow turned the birches to redundant snacks

Unavowed, we stood like icicles

The black river

The black river

Stop!

My little child, you won’t get further than this

I see you smile, under the frozen abyss

We reconcile, we’re past-dimential and vile

The both of us

Let’s get together and dance into the void until it stares into our souls

So Hush, my little child!

Come join the purgatory trip

Through your denial

Among the carpenter bees, and honey pies

We see the home that you left, you were a child

I was your daddy back then, so spend a tender when your mourning slip into your

dreams

Scarlet staturines, tuffy puddles, bada-bits and baseball figurines

Forever and ever, bury 'em in the cold

THE BLACK RIVER!

THE BLACK RIVER!

THE BLACK RIVER!

Gehuil van de heide in het sombere slijk

Om me vast te klemmen op een slanke pas

De golf veranderde de berken in overbodige snacks

Zonder bekend te staan, stonden we als ijspegels

In de zwarte rivier

Gisteren werd ze uit de rivier gehaald

Met een zilveren armband en een emmer stenen om haar mooie nek

Een leeg canvas voor een spiegel houden

Ik zag mezelf naast het meisje op de brug op de ochtend van de

val

Toen ze in de holle afgrond staarde, lichtend in het moeras glipte

De zwarte rivier…

Stille kotter voedt zich met de beekjes, zwevend over het hooglandglas

Wachten in de horror door de silhouetten

Iedereen die je kent, zal nooit voorbijgaan om troost te voelen in de armen van een vreemdeling

Gehuil van de heide in het sombere slijk

Om me vast te klemmen op een slanke pas

De golf veranderde de berken in overbodige snacks

Zonder bekend te staan, stonden we als ijspegels

De zwarte rivier

De zwarte rivier

Stop!

Mijn kleine kind, verder dan dit kom je niet

Ik zie je glimlachen, onder de bevroren afgrond

We verzoenen, we zijn verleden tijd en verachtelijk

Wij allebei

Laten we samenkomen en dansen in de leegte totdat het in onze ziel staart

Dus stil, mijn kleine kind!

Kom mee op de vagevuurreis

Door jouw ontkenning

Tussen de timmermansbijen en honingtaarten

We zien het huis dat je verliet, je was een kind

Ik was toen je vader, dus besteed een tedere als je rouw in je kruipt

dromen

Scarlet staturines, tuffy plassen, bada-bits en honkbalbeeldjes

Voor eeuwig en altijd, begraaf ze in de kou

DE ZWARTE RIVIER!

DE ZWARTE RIVIER!

DE ZWARTE RIVIER!