Teenage Mannequins - Major Parkinson

Ever since you were a little boy

You use to think to yourself

That the mysterious ways a common life

Was a commotion riding with a baby boom

And every now and then you saw faces with a smile

And by the pillow of slow decay

You could taste the sweetness of the grenadine smeared upon your bed

There was a time

When you were nine

You had those long and shady curls

Now you are bald

And way to old

To play among the girls

Mannequins in perforated petticoats

In taffetas of satin hoop crinoline

The puppeteers are working on your midlife Capri pants

And tricel scarves in pastel greens but the restless walk in his jeans

You never were as pretty as Ronny from the gym

He had a hammer for a head and a shovel for a fist

And a face of a mutilation talking just like Citizen Kane (Come on, everybody!)

Now brady boys and rubber dolls, razorblades and barbie bones

Saturdays tangled up in purple cymbelines from a wedding

Are lying in your bed for those long bitter days

Nothing ever turned out like you wanted

But you know the times are changing

You’re 29, past your prime

And now they’re gone

Al sinds je een kleine jongen was

Je gebruikt om bij jezelf na te denken

Dat de mysterieuze wegen een gewoon leven zijn

Was een commotie rijden met een babyboom

En af en toe zag je gezichten met een glimlach

En bij het kussen van langzaam verval

Je proefde de zoetheid van de grenadine die op je bed was gesmeerd

Er was een tijd

Toen je negen was

Je had van die lange en schaduwrijke krullen

Nu ben je kaal

En veel te oud

Om tussen de meisjes te spelen

Mannequins in geperforeerde petticoats

In taft van satijnen hoepel hoepelrok

De poppenspelers werken aan je midlife Capri-broek

En tricel-sjaals in pastelgroen, maar de rusteloze wandeling in zijn spijkerbroek

Je was nog nooit zo mooi als Ronny van de sportschool

Hij had een hamer als hoofd en een schop als vuist

En een gezicht van een verminking die praat net als Citizen Kane (Kom op, iedereen!)

Nu brady boys en rubberen poppen, scheermesjes en barbiebotten

Zaterdagen verstrikt in paarse bekkens van een bruiloft

Liggen in je bed voor die lange bittere dagen

Niets is ooit geworden zoals je wilde

Maar je weet dat de tijden veranderen

Je bent 29, over je hoogtepunt heen

En nu zijn ze weg