Herz voller Wespen - Maeckes

Der Soldat erschießt

Bewahrt mich vor dem Paradies

Ich hab ne Apfelallergie

Und glücklich sein konnt' ich noch nie

Ich weiß nicht wie das geht

Ich hab die Anleitung verlegt

Sie war mir viel zu klein gedruckt

Kommt Zeit dann geht alles kaputt

Ja es geht alles kaputt

Erst gehen die Zähne mal kaputt

Dann gehen die Knie auch kaputt

Und auch die Türme sind nur Schutt

Vielleicht lächelt ihr mich an

Und ich lächele euch zurück

Und für mich bedeutet’s Pech

Und für euch rein gar kein Glück

Dennoch bildet sich schon bald

Auf unserem Lächeln etwas Frost

Wenn wir’s nicht verlernen zu weinen

Bildet sich der erste Rost

Ein Herz voller Wespen

Ne Lunge aus Styropor

Ein Kopf gefüllt mit hundert Gästen

Mit hundert Mündern

Doch kaum einer von denen hat ein Ohr

Wir sind hier und gehen auch erstmal nicht mehr weg

Meine Iris ist aus Milchglas

Ein Rudel Wölfe streift durch meine Luftröhre

Und meine Träume prangen in einer Jugendstilvase

Lange kein Wasser mehr gesehen

All das Erlebte gesammelt im gelben Sack

Ich denke immer zu weit

Verlaufe mich auf dem Pfad der Umsetzung

Aber alles in allem ist alles okay

Von Otto Kern geprüft

Von Oskar Kokoschka gemalt

Zero kills

Wir sind hier und gehen auch erstmal nicht mehr weg

Ein Herz voller Wespen

Ne Lunge aus Styropor

Ein Kopf gefüllt mit hundert Gästen

Mit hundert Mündern

Doch kaum einer von denen hat ein Ohr

De soldaat schiet

red me uit het paradijs

Ik heb een appelallergie

En ik heb nooit gelukkig kunnen zijn

ik weet niet hoe ik het moet doen

Ik ben de instructies kwijt

Het was veel te klein gedrukt voor mij

Als de tijd daar is, valt alles uit elkaar

Ja, alles gaat kapot

Eerst breken de tanden

Dan breken ook je knieën

En de torens zijn ook gewoon puin

Misschien lach je naar me

En ik lach terug naar jou

En voor mij betekent het pech

En helemaal geen geluk voor jou

Toch vormt het zich al snel

Wat rijp op onze glimlach

Als we niet vergeten hoe we moeten huilen

Vormt de eerste roest

Een hart vol wespen

Ne long gemaakt van piepschuim

Een hoofd gevuld met honderd gasten

Met honderd monden

Maar bijna geen van hen heeft een oor

We zijn er en gaan voorlopig niet weg

Mijn iris is gemaakt van mat glas

Een roedel wolven dwaalt door mijn luchtpijp

En mijn dromen zijn schitterend in een Art Nouveau vaas

Lange tijd geen water meer gezien

Alle ervaringen verzameld in de gele zak

Ik denk altijd te ver

Verdwaal op het pad van implementatie

Maar al met al is alles in orde

Gecontroleerd door Otto Kern

Geschilderd door Oskar Kokoschka

Nul moorden

We zijn er en gaan voorlopig niet weg

Een hart vol wespen

Ne long gemaakt van piepschuim

Een hoofd gevuld met honderd gasten

Met honderd monden

Maar bijna geen van hen heeft een oor