Родина моя - Людмила Зыкина

Я часто брел по бездорожью,

Но если чистое тая,

Хранил в ладонях искру божью,

То это Родина моя.

Без славы жить — не безнадежно,

Но если, все — таки, друзья,

Жить без чего — то невозможно,

То это Родина моя.

На свете все небесконечно,

От океана до ручья,

Но если что — то в мире вечно,

То это Родина моя.

Я шел сквозь чащи и болота,

(Я жил с размаха и налета),

Куда — то сам себя маня,

И если я умру за что — то,

То это Родина моя.

Меня не станет — солнце встанет,

И будут люди, и земля,

И если кто меня вспомянет,

То это Родина моя.

Ik dwaalde vaak off-road,

Maar als puur smelten,

Hij hield de vonk van God in zijn handpalmen,

Dat is mijn vaderland.

Leven zonder glorie is niet hopeloos,

Maar als tenslotte vrienden,

Het is onmogelijk om zonder iets te leven

Dat is mijn vaderland.

Alles in de wereld is hemels,

Van oceaan tot beek

Maar als iets in de wereld eeuwig is,

Dat is mijn vaderland.

Ik liep door struikgewas en moerassen,

(Ik leefde op grote schaal en plunderde),

Waar - dan zichzelf wenkend,

En als ik ergens voor sterf

Dat is mijn vaderland.

Ik zal niet zijn - de zon zal opkomen,

En er zullen mensen zijn, en de aarde,

En als iemand zich mij herinnert,

Dat is mijn vaderland.