Что было, то было - Людмила Зыкина

Что было, то было…

Закат заалел…

Сама полюбила —

Никто не велел.

Подруг не ругаю,

Родных не корю.

В тепле замерзаю,

А в стужу горю.

Что было, то было…

Скрывать не могла.

Я гордость забыла —

К нему подошла.

А он мне ответил:

«Не плачь, не велю,

Не ты виновата,

Другую люблю…»

Что было, то было!

И — нет ничего.

Люблю, как любила,

Его одного.

Я плакать — не плачу:

Мне он не велит.

А горе — не море:

Пройдет — отболит.

Wat was, was...

Zonsondergang blies…

Ik vond het zelf geweldig

Niemand heeft besteld.

Ik scheld mijn vrienden niet uit

Ik scheld mijn familieleden niet uit.

Ik bevries in de warmte

En ik brand in de kou.

Wat was, was...

Kon niet verbergen.

Ik vergat mijn trots

Ze benaderde hem.

En hij antwoordde mij:

"Niet huilen, ik bestel niet"

Het is niet jouw fout

Ik hou van een ander…”

Wat was, was!

En - er is niets.

Ik hou van hoe ik liefhad

Zijn ene.

Ik huil - ik huil niet:

Hij vertelt het me niet.

En verdriet is niet de zee:

Het gaat voorbij - het zal pijn doen.