Восемнадцать лет - Людмила Зыкина

За рекой, за лесом солнышко садится.

Что-то мне, подружки дома не сидится!

Сладкая истома черемухи цвет

Усидишь ли дома в 18 лет

Звёздочки, росинки на лугах мерцают

Сердце ждет чего-то, бьется, замирает

Шорохи ночные, мягкий лунный свет

Зори золотые в восемнадцать лет.

Паренек кудрявый прошептал три слова

И увел девчонку от крыльца родного.

Мята луговая уронила цвет.

Радость молодая в восемнадцать лет.

За рекой, за лесом солнышко садится.

Мне теперь, подружки, дома не сидится.

С ветки облетает черемухи цвет.

В жизни раз бывает восемнадцать лет.

Voorbij de rivier, achter het bos, gaat de zon onder.

Iets voor mij, vriendinnen kunnen niet thuis zitten!

Zoete loomheid vogelkers kleur

Kun je thuis zitten op 18

Sterren, dauwdruppels fonkelen in de weilanden

Het hart wacht op iets, klopt, bevriest

Nachtgeluiden, zacht maanlicht

Golden begint om achttien uur.

De jongen met het krullende haar fluisterde drie woorden

En hij nam het meisje mee van haar geboorteplaats.

De weidemunt heeft kleur verloren.

Joy is jong, achttien.

Voorbij de rivier, achter het bos, gaat de zon onder.

Nu, vriendinnen, ik kan niet thuis zitten.

Kersenbloesem vliegt van de tak.

Er zijn achttien jaar in een mensenleven.