Моя Москва - Людмила Зыкина

Я по свету немало хаживал,

Жил в землянках, в окопах, в тайге,

Похоронен был дважды заживо,

Знал разлуку любил в тоске.

Но Москвой я привык гордиться,

И везде повторял я слова:

Дорогая моя столица,

Золотая моя Москва.

Дорогая моя столица,

Золотая моя Москва.

Я люблю подмосковные рощи

И мосты над твоею рекой,

Я люблю твою Красную площадь

И кремлевских курантов бой.

В городах и далеких станицах

О тебе не умолкнет молва:

Дорогая моя столица,

Золотая моя Москва.

Дорогая моя столица,

Ik heb veel over de wereld gereisd,

Leefde in dugouts, in loopgraven, in de taiga,

Werd tweemaal levend begraven

Ik kende scheiding, ik hield van verlangen.

Maar ik was vroeger trots op Moskou,

En overal herhaalde ik de woorden:

Mijn lieve hoofdstad

Mijn gouden Moskou.

Mijn lieve hoofdstad

Mijn gouden Moskou.

Ik hou van de bosjes in de buurt van Moskou

En bruggen over uw rivier,

Ik hou van je Rode Plein

En het Kremlin klinkt.

In steden en verre dorpen

Geruchten zullen niet zwijgen over jou:

Mijn lieve hoofdstad

Mijn gouden Moskou.

Mijn lieve hoofdstad