Тонкая рябина - Людмила Зыкина

Что стоишь, качаясь, тонкая рябина,

Головой склоняясь до самого тына,

Головой склоняясь до самого тына?

А через дорогу, за рекой широкой,

Так же одиноко дуб стоит высокий.

А-а-а-а-а-а-а!

А-а-а-а-а-а-а-а!

Как бы мне, рябине, к дубу перебраться?

Я б тогда не стала гнуться и качаться.

Тонкими ветвями я б к нему прижалась

И с его листвою день и ночь шепталась.

А-а-а-а-а-а-а!

А-а-а-а-а-а-а-а!

Но нельзя рябине к дубу перебраться.

Знать, ей, сиротине, век одной качаться,

Знать, ей, сиротине, век одной качаться.

Waar sta je, zwaaiend, dunne lijsterbes,

Hoofd gebogen tot de tyna,

Je hoofd buigen voor de tyn?

En aan de overkant van de weg, aan de overkant van de brede rivier,

Net zoals eenzame eik hoog staat.

Ah-ah-ah-ah-ah!

AH ah ah ah ah ah!

Hoe zou ik, lijsterbes, bij de eik komen?

Dan zou ik niet bukken en slingeren.

Met dunne takken kroop ik tegen hem aan

En fluisterde dag en nacht met zijn gebladerte.

Ah-ah-ah-ah-ah!

AH ah ah ah ah ah!

Maar je kunt niet over de lijsterbes naar de eik komen.

Om te weten, voor haar, een wees, een eeuw om te slingeren,

Om te weten, voor haar, een wees, een eeuw om te swingen.