Помнят люди - Людмила Зыкина

На земле многострадальной белорусской

Наш разведчик в руки ворогу попался.

Был захвачен он, когда тропинкой узкой

В партизанские районы пробирался.

Был смуглый, черноглазый, чернобровый,

Он из Грузии ушел в поход суровый.

«Ты, лазутчик, признавайся в час последний!»

Отвечал он: «Из деревни я соседней».

По деревне, по снегам осиротелым

Повели его галдящею гурьбою.

«Если врешь — не миновать тебе расстрела,

Если правда то отпустим, шут с тобою.

Не иначе, лейтенантом был ты прежде,

А теперь в крестьянской прячешься одежде!"

Отвечал он: «Вон вторая хата с края,

Проживает там сестра моя родная».

Тяжела его прощальная дорога,

Конвоиры аж заходятся от злости.

Смотрит женщина растерянно с порога:

Незнакомца к ней ведут лихие гости.

«Узнаешь ли ты, кто этот черноглазый?»

Что ответить, коль не видела ни разу?

Оттолкнула чужеземного солдата:

«Ты не трогай моего родного брата!»

И прильнула вдруг к щеке его колючей

От мучений и от смерти заслонила.

На Полесье помнят люди этот случай,

В лихолетье в 41-м это было.

Ничего о них мне больше не известно,

Но о брате и сестре сложили песню.

Может в Грузии ту песню он услышит

И письмо ей в Белоруссию напишет.

Op het land van de lankmoedige Wit-Russische

Onze verkenner viel in handen van de vijand.

Hij werd gevangen genomen toen het smalle pad

Hij maakte zijn weg naar partijdige gebieden.

Hij was donker, met zwarte ogen, zwarte wenkbrauwen,

Hij verliet Georgië op een harde campagne.

"Jij verkenner, beken op het laatste uur!"

Hij antwoordde: "Ik kom uit het naburige dorp."

Door het dorp, door de verweesde sneeuw

Ze leidden hem in een luidruchtige menigte.

“Als je liegt, ontkom je niet aan executie,

Als het waar is, laten we je gaan, de grap is met jou.

Niet anders, je was eerder luitenant,

En nu verberg je je in boerenkleren!"

Hij antwoordde: "Daar is de tweede hut vanaf de rand,

Mijn zus woont daar."

Moeilijk is zijn afscheidsweg,

De bewakers komen al binnen van woede.

Een vrouw kijkt verward vanaf de drempel:

Onstuimige gasten leiden de vreemdeling naar haar toe.

'Weet je wie deze zwartogige is?'

Wat te antwoorden, aangezien je het nog nooit hebt gezien?

De buitenlandse soldaat weggeduwd:

'Je raakt mijn eigen broer niet aan!'

En plotseling klampte hij zich vast aan zijn stekelige wang

Beschermd tegen kwelling en dood.

Mensen in Polissya herinneren zich dit incident,

Het was in de moeilijke tijden in de 41e.

Ik weet niets meer van ze.

Maar ze componeerden een lied over broer en zus.

Misschien zal hij dat lied in Georgië horen

En hij zal haar een brief schrijven in Wit-Rusland.