L'Adolescent X - Lynda Lemay

C’est sous les coups de feu et en dessous des flammes

C’est en dessous de ceux qui ont tenu les armes,

qu’on s’est cachs

Car la peur tait bleue et le ciel tait ple

Car le monde tait vieux et la guerre, mondiale, on s’est

cachs

Car on avait le choix et perdu le moral

Car on avait le doigt qui donnait le signal, on s’est cachs

En dessous des enfants qui ont vers des larmes

En dessous de ce vent qui a teint le drame, on s’est cachs

Un trou dans la plante en dessous de la tempte

L’abri, prison des rves, passions qui crvent

Raison qui tourne la folie

L’abri, se change en pige, Dieu nous protge

On a assassin la vie

C’est en dessous d’un fleuve qui a coul rouge

C’est lui qu’on s’abreuve et grce lui qu’on bouge,

on a gagn

C’est en dessous du champ de cendres et de poussires

Qui n’offre de moisson qu’un souvenir d’hier, on a gagn

C’est en dessous du plus norme des dserts

C’est au fond d’un cratre et loin de la lumire, qu’on a gagn

Un trou dans la plante en dessous de la dfaite

On est vivants, les survivants

Qu’est-ce qu’il nous reste en attendant

Qu’est-ce qu’on attend, pourquoi j’ai froid

J’ai peur

C’est en dessous du front, en dessous des paupires

Qu’on a cach profond un peu trop de colre, on est tout seul

Dans un abri du corps on a ligot l’me

Et puis face la mort, voil qu’on la rclame, on est tout seul

Comme un trou dans la tte ds qu’on touche la gchette

Het is onder de geweerschoten en onder de vlammen

Het is onder degenen die wapens vasthielden,

dat we verborgen

Want de angst was blauw en de lucht was bleek

Omdat de wereld oud was en de oorlog, wereld, wij

verborgen

Omdat we een keuze hadden en onze moed verloren

Omdat we de signaalvinger hadden, verstopten we ons

Hieronder de kinderen die tranen vergieten

Onder deze wind die het drama kleurde, verstopten we ons

Een gat in de plant onder de storm

De schuilplaats, gevangenis van dromen, passies die sterven

reden die waanzin wordt

De schuilplaats verandert in een val, God bescherm ons

We hebben het leven vermoord

Het is onder een rivier die rood liep

Hij is het die we drinken en dankzij hem verhuizen we,

we hebben gewonnen

Het is onder het veld van as en stof

Wie biedt geen oogst maar een herinnering aan gisteren, wij hebben gewonnen

Het is onder de meest standaard van woestijnen?

Het was op de bodem van een krater en ver van het licht, dat we wonnen

Een gat in de plant onder de nederlaag

We zijn levende overlevenden

Wat hebben we in de tussentijd nog

Waar wachten we op, waarom heb ik het koud

Ik ben bang

Het is onder het voorhoofd, onder de oogleden

Dat we een beetje te veel woede verborgen hielden, we zijn helemaal alleen

In een beschutting van het lichaam hebben we de ziel gebonden

En dan in het aangezicht van de dood, hier claimen we het, we zijn helemaal alleen

Als een gat in het hoofd zodra je de trekker overhaalt