Japanese Rose - Luisa Sobral

Rose had a house in a dream

where she used to seat and have tea.

Now, it’s not there anymore.

She baked little moons with her mother

and learnt how to fish with her father

but now they’re not there anymore.

And she says «why did the sea take them from me?»

«Was he angry I didn’t learn how to swim?»

so she cries, hoping that the tears in her eyes

will take her to see them once more.

She hears people say that it’s over

that the waves have all gone to sleep

and they won’t come around anymore.

And she says «why did the sea take them from me?»

«Was he angry I didn’t learn how to swim?»

so she cries, hoping that the tears in her eyes

will take her to see them once more.

Rose had een huis in een droom

waar ze zat en thee dronk.

Nu is het er niet meer.

Ze bakte kleine maantjes met haar moeder

en leerde vissen met haar vader

maar nu zijn ze er niet meer.

En ze zegt «waarom heeft de zee ze van mij afgepakt?»

"Was hij boos dat ik niet leerde zwemmen?"

dus ze huilt, in de hoop dat de tranen in haar ogen

zal haar meenemen om ze nog een keer te zien.

Ze hoort mensen zeggen dat het voorbij is

dat de golven allemaal zijn gaan slapen

en ze komen niet meer langs.

En ze zegt «waarom heeft de zee ze van mij afgepakt?»

"Was hij boos dat ik niet leerde zwemmen?"

dus ze huilt, in de hoop dat de tranen in haar ogen

zal haar meenemen om ze nog een keer te zien.