Dois Namorados - Luisa Sobral

Quando nada indicava

Que a vida que levava

Fosse mudar rápido assim

Pois eu era mais velha

Que os velhinhos do jardim

Quando os dias não passavam

E só falava na saúde

Vi-te na rua

Reconheci-te

Dos nossos tempos de juventude

Não tinhas casal

Nem tinhas ninguém

E disseste ser feliz assim

Que a única mulher

De quem gostaste de verdade

Mas que já tinha cara-metade

Foi de mim

E dormimos encaixados

Dois namorados

Sem tempo a perder

Cabelos brancos desalinhados

Pés entrelaçados

Já sem medo de adormecer

E eu que acreditava

Que a vida só nos dava

Um amor assim uma só vez

Dou-te um abraço apertado

E vamos de braço dado

Pra todos verem o que a vida fez

E dormimos encaixados

Dois namorados

Sem tempo a perder

Cabelos brancos desalinhados

Pés entrelaçados

Já sem medo de adormecer

Já sem medo de adormecer

wanneer niets aangegeven

Wat voor leven heb ik geleid

zou zo snel veranderen

Omdat ik ouder was

Dat de oude mensen in de tuin

Toen de dagen niet voorbij gingen

En ik had het alleen over gezondheid

Ik zag je op straat

ik herkende je

Uit onze jeugdige tijden

je had geen koppel

je had niet eens iemand

En je zei dat je zo blij moest zijn

dat de enige vrouw

Wie je echt leuk vond

Maar wie had er al een betere helft

het was van mij

En we sliepen samen

twee vriendjes

Geen tijd te verspillen

verward wit haar

verstrengelde voeten

Niet meer bang om in slaap te vallen

En ik die geloofde

Dat leven gaf ons alleen

Zo'n liefde voor één keer

ik geef je een dikke knuffel

En laten we arm in arm

Voor iedereen om te zien wat het leven heeft gedaan

En we sliepen samen

twee vriendjes

Geen tijd te verspillen

verward wit haar

verstrengelde voeten

Niet meer bang om in slaap te vallen

Niet meer bang om in slaap te vallen