To the Boneyard - Los Campesinos!

Respite in twilight, space in the cavity

Wall at grandparent’s house behind the apple tree

Where once you sang with your siblings now

Watching bodies bobbing down the stream, leaving the town

I’m a picture of no flesh, only bones

As we’re stripping off my skin to run it up the pole

And salute the breeze that ripples the sheath

Of the skeleton that’s trembling on the ground beneath

Walked your entire country up the central reservation

Take me to the boneyard, baby

Take me to the boneyard, baby

The deadest stare, the slackest hair, the saddest conservation

Take me to the boneyard, baby

Take me to the boneyard, baby

We rifle through piles of bones

For something to chew on, for something to own

Through my teenage years at my mother’s house

Every evening, six times, there comes a phone call to ask

«Where's my daughter gone?»

She moved six years ago

Now receiver’s cold, the phone calls dry, there’s no one home

And that is what we feared the most

Walked your entire country up the central reservation

Take me to the boneyard, baby

Take me to the boneyard, baby

The deadest stare, the slackest hair, the saddest conservation

Take me to the boneyard, baby

Take me to the boneyard, baby

We rifle through piles of bones

For something to chew on, for something to own

We rifle through piles of bones

For something to chew on, for something to own

And so we stitched our eyes and mouths closed

Lest we open them

Breaking the seal that our bodies have formed

As a natural defence just to hold back the sorrow

That friends made today will be deaths mourned tomorrow

Rust in de schemering, ruimte in de spouw

Muur bij grootouders huis achter de appelboom

Waar zong je nu met je broers en zussen

Kijken naar lichamen die door de stroom dobberen en de stad verlaten

Ik ben een foto van geen vlees, alleen botten

Terwijl we mijn huid eraf halen om hem op de paal te laten lopen

En groet de bries die de schede doet rimpelen

Van het skelet dat trilt op de grond eronder

Je hele land door de middenberm gelopen

Breng me naar de boneyard, schat

Breng me naar de boneyard, schat

De meest dodelijke blik, het meest slappe haar, de meest trieste instandhouding

Breng me naar de boneyard, schat

Breng me naar de boneyard, schat

We schieten door stapels botten

Voor iets om op te kauwen, voor iets om te bezitten

Tijdens mijn tienerjaren bij mijn moeder thuis

Elke avond, zes keer, komt er een telefoontje om te vragen

"Waar is mijn dochter heen?"

Ze is zes jaar geleden verhuisd

Nu is de ontvanger koud, de telefoontjes droog, er is niemand thuis

En dat is waar we het meest bang voor waren

Je hele land door de middenberm gelopen

Breng me naar de boneyard, schat

Breng me naar de boneyard, schat

De meest dodelijke blik, het meest slappe haar, de meest trieste instandhouding

Breng me naar de boneyard, schat

Breng me naar de boneyard, schat

We schieten door stapels botten

Voor iets om op te kauwen, voor iets om te bezitten

We schieten door stapels botten

Voor iets om op te kauwen, voor iets om te bezitten

En dus stikten we onze ogen en monden dicht

Opdat we ze niet openen

Het zegel verbreken dat ons lichaam heeft gevormd

Als een natuurlijke verdediging om het verdriet tegen te houden

Dat vrienden die vandaag zijn gemaakt, morgen de dood zullen zijn