Cemetery Gaits - Los Campesinos!

We lined up there pale, stiff and cold

Like racks of bed and breakfast toast

So high up on the slate quarry

That you swore that you could see the coast

I thought I lost you in the dark

Only twenty-four feet apart

More stories tightrope on that stare

Than the same white line at Meurig Park

The dirt above, the stars below

I watched your face dry cold amid the afterglow

And when they think of you and me

It’s clear if you’re the doormat, I’m the hickory

Happenstance can wait for tomorrow

'Cause you got to do it right

Your shoulders flow from neck like a wine bottle’s

Bear them broad tonight

You and I, we consecrate

My heart and all resolve might break

You’ll know us by the way we crawl

You’ll know us by our cemetery gaits

Dawn comes, awoken by sheep’s bleat

A fleet of hearses line the street

A widow sobs, more widows weep

While we intrude like a widow’s peak

I shimmy up the cenotaph

Regale with my melancholy

«Two words upon my headstone, please»

Don’t need date or name, just «Sad Story»

Happenstance can wait for tomorrow

'Cause you got to do it right

Your shoulders flow from neck like a wine bottle’s

Bear them broad tonight

You and I, we consecrate

My heart and all resolve might break

You’ll know us by the way we crawl

You’ll know us by our cemetery gaits

They boast of poets on their side

But what use will they be if this comes to a fight?

I glance along the length of pew

And all that I can think’s I want to undress you

Happenstance can wait for tomorrow

'Cause you got to do it right

Your shoulders flow from neck like a wine bottle’s

Bear them broad tonight

You and I, we consecrate

My heart and all resolve might break

You’ll know us by the way we crawl

You’ll know us by our cemetery gaits

Happenstance can wait for tomorrow

'Cause you got to do it right

Your shoulders flow from neck like a wine bottle’s

Bear them broad tonight

You and I, we consecrate

My heart and all resolve might break

You’ll know us by the way we crawl

You’ll know us by our cemetery gaits

We stonden daar bleek, stijf en koud in de rij

Zoals rekken met bed & breakfast-toast

Zo hoog in de leisteengroeve

Dat je zwoer dat je de kust zou kunnen zien

Ik dacht dat ik je kwijt was in het donker

Slechts vierentwintig voet uit elkaar

Meer verhalen koorddansen op die blik

Dan dezelfde witte lijn bij Meurig Park

Het vuil erboven, de sterren beneden

Ik zag je gezicht koud drogen te midden van de nagloed

En als ze aan jou en mij denken

Het is duidelijk dat als jij de deurmat bent, ik de hickory ben

Toeval kan wachten tot morgen

Omdat je het goed moet doen

Je schouders stromen vanuit je nek als die van een wijnfles

Draag ze breed vanavond

Jij en ik, wij heiligen

Mijn hart en alle vastberadenheid kunnen breken

Je kent ons door de manier waarop we kruipen

U kent ons aan onze begraafplaatsgangen

De dageraad komt, gewekt door het geblaf van schapen

Een vloot lijkwagens langs de straat

Een weduwe snikt, meer weduwen huilen

Terwijl we binnendringen als de piek van een weduwe

Ik schuif de cenotaaf op

Regale met mijn melancholie

"Twee woorden op mijn grafsteen, alstublieft"

Geen datum of naam nodig, alleen 'Triest verhaal'

Toeval kan wachten tot morgen

Omdat je het goed moet doen

Je schouders stromen vanuit je nek als die van een wijnfles

Draag ze breed vanavond

Jij en ik, wij heiligen

Mijn hart en alle vastberadenheid kunnen breken

Je kent ons door de manier waarop we kruipen

U kent ons aan onze begraafplaatsgangen

Ze scheppen op over dichters aan hun kant

Maar wat voor nut hebben ze als dit tot een gevecht komt?

Ik kijk langs de lengte van de bank

En alles wat ik kan bedenken is dat ik je wil uitkleden

Toeval kan wachten tot morgen

Omdat je het goed moet doen

Je schouders stromen vanuit je nek als die van een wijnfles

Draag ze breed vanavond

Jij en ik, wij heiligen

Mijn hart en alle vastberadenheid kunnen breken

Je kent ons door de manier waarop we kruipen

U kent ons aan onze begraafplaatsgangen

Toeval kan wachten tot morgen

Omdat je het goed moet doen

Je schouders stromen vanuit je nek als die van een wijnfles

Draag ze breed vanavond

Jij en ik, wij heiligen

Mijn hart en alle vastberadenheid kunnen breken

Je kent ons door de manier waarop we kruipen

U kent ons aan onze begraafplaatsgangen