Stralunata Roma - Loretta Goggi

Saranno già due ore che cammino zitta lungo il biondo Tevere

In testa c’ho un casino di problemi, tutta roba da non credere

Lo so che non mi dona quest’aria da funerale, come a te il temporale

A casa non ci torno, se lascio passare un giorno, capirà, nun se po' fa

Coll’omo mio va male, mo' m’ammazzo già al pensiero di troncare

Mia madre mi tortura: «Ma con quello, dimmi, che ci stai a fare?»

Dammi un consiglio tu, Roma, stralunata amica

Dammi una giornata, famme rifiata'

Roma, lui mi ha preso il cuore e nun me lo rida'

Ti prego, dammi una mano, so che pare strano

Ma all’appuntamento gli ridico sì

Bloccami in un’auto al centro, che voglio spari'

Non so più dove sbattere la testa, corro il rischio d’invecchiare

Gli amici specialisti nelle liti son già pronti a punzecchiare

Che strazio, ci hai sfinito, sei peggio tu di quel dramma alla TV, che fesserie!

Ma allora chi mi aiuta?

Nun posso passa' la vita a litiga', nun se po' fa'

Col traffico che c'è sempre a quest’ora, sarà facile tardare

E lui, pieno d’orgoglio e maschilismo, sarà stufo di aspettare

Dammi una mano tu, Roma, stralunata amica

Quando so' tornata dove vive lui

So che pace col cervello io nun faro' più

Fammi da madre tu, Roma, guardami negli occhi

Se tu mi permetti di arrivare là

Nun me dai n’alternativa a quella de sbaglia'

E intanto non riesco più a dormire…

Dammi una mano tu, Roma, stralunata amica

O all’appuntamento gli ridico sì

Bloccami in un’auto al centro, che voglio spari'

Fammi da madre tu, Roma, guardami negli occhi

Se tu mi permetti di arrivare là

Nun me dai n’alternativa a quella de sbaglia'

Het zal al twee uur zijn dat ik stilletjes langs de blonde Tiber loop

Ik heb veel problemen in mijn hoofd, allemaal dingen die je niet zou geloven

Ik weet dat het me niet deze begrafenislook geeft, zoals de storm doet

Ik ga niet naar huis, als ik een dag voorbij laat gaan, begrijp je, nog niet zo lang geleden

Met mijn man gaat het mis, nu pleeg ik zelfmoord bij de gedachte af te snijden

Mijn moeder martelt me: "Maar vertel me daarmee, wat ben je aan het doen?"

Geef me wat advies, Rome, versufte vriend

Geef me een dag, laat me op adem komen'

Rome, hij nam mijn hart en wil het niet aan mij teruggeven

Help me alsjeblieft, ik weet dat het raar klinkt

Maar op de afspraak zeg ik hem ja

Sluit me op in een auto in het midden, ik wil schieten'

Ik weet niet meer waar ik heen moet, ik loop het risico op veroudering

Vriendenspecialisten in ruzies zijn al klaar om te plagen

Wat een kwelling, je hebt ons uitgeput, je bent erger dan dat drama op tv, wat een onzin!

Maar wie helpt mij dan?

Ik kan 'mijn leven niet besteden aan ruzie', niet als een beetje geleden'

Met het verkeer dat er altijd is op dit moment, zal het gemakkelijk zijn om te laat te komen

En hij, vol trots en machismo, zal het wachten moe zijn

Geef me een handje, Rome, verdwaasde vriend

Toen ik terugkwam bij waar hij woont

Ik ken die vrede met de hersenen die ik niet meer zal doen

Wees mijn moeder, Rome, kijk me in de ogen

Als je me daar laat komen

Geef me geen alternatief voor dat van verkeerd'

En ondertussen kan ik niet meer slapen...

Geef me een handje, Rome, verdwaasde vriend

Of op de afspraak zeg ik hem ja

Sluit me op in een auto in het midden, ik wil schieten'

Wees mijn moeder, Rome, kijk me in de ogen

Als je me daar laat komen

Geef me geen alternatief voor dat van verkeerd'