Помнишь ты... - Лариса Черникова

Я гадаю на твою любовь

В слабом отблеске дневной свечи.

В картах я пытаюсь вновь и вновь

На главный вопрос ответа найти.

Я боюсь сейчас сама себя,

Я боюсь не получить ответ.

За моей спиною темнота,

А что впереди?

Может быть свет…

Припев:

Помнишь ты, помню я:

Наша жизнь — забытая мелодия.

Помнишь ты, помню я:

Нам с тобой вместе не быть никогда.

Но я хочу повернуть назад

И найти тебя там, где кончается ночь.

Но я хочу повернуть назад.

Я за это отдам всё, что сможет помочь.

Но я хочу повернуть назад.

Может быть, нелегко отобрать у судьбы.

Но я хочу повернуть назад.

Где-то там далеко бьётся сердце любви.

Ночь закончится, придёт рассвет —

Я узнаю правду всё равно.

Сколько дней, а, может, сколько лет

Вместе не быть нам суждено.

Припев.

Ik gok op je liefde

In de vage reflectie van een dagelijkse kaars.

In de kaarten probeer ik het opnieuw en opnieuw

Om het antwoord op de hoofdvraag te vinden.

Ik ben nu bang voor mezelf

Ik ben bang dat ik geen antwoord krijg.

Achter mij is duisternis,

En wat staat ons te wachten?

Misschien het licht...

Refrein:

Weet je nog, ik herinner me?

Ons leven is een vergeten melodie.

Weet je nog, ik herinner me?

Jij en ik zullen nooit samen zijn.

Maar ik wil terug

En je vinden waar de nacht eindigt.

Maar ik wil terug.

Hiervoor zal ik alles geven wat kan helpen.

Maar ik wil terug.

Het is misschien niet gemakkelijk om het lot te ontnemen.

Maar ik wil terug.

Ergens daarbuiten klopt het hart van de liefde.

De nacht zal eindigen, de dageraad zal komen

Ik ken de waarheid in ieder geval.

Hoeveel dagen, of misschien hoeveel jaar?

We zijn niet voorbestemd om samen te zijn.

Refrein.