Вспоминать и не надо - Лариса Черникова

Вот и еще один год промчался, как в непонятном сне,

И за окном совсем другая листья считает осень.

Дело не в том, что на год старше стали мы и взрослей,

Дело, наверно, что оба мы изменились очень.

Ни к чему, ни к чему,

Вспоминать и не надо

Свет осенней зари,

Желтый дым листопада.

И слова, те слова

В полумраке вечернем,

Все, что было тогда

Не имеет значения.

Где-то с тобой случайно встретясь, может, заговорим,

Может, с улыбкой вспомним даже давние увлечения.

Ну, а пока горчит как прежде желтый осенний дым,

Впрочем, словам ты этим тоже не предавай значения.

Ни к чему, ни к чему,

Вспоминать и не надо

Свет осенней зари,

Желтый дым листопада.

И слова, те слова

В полумраке вечернем,

Все, что было тогда

Не имеет значения.

Dus weer een jaar snel voorbij, als in een onbegrijpelijke droom,

En buiten het raam telt de herfst heel andere bladeren.

Het is niet dat we een jaar ouder en volwassener zijn geworden,

Het punt is waarschijnlijk dat we allebei veel zijn veranderd.

Naar niets, naar niets

Je hoeft het niet te onthouden

Licht van de herfstdageraad

Gele rook van herfstbladeren.

En de woorden, die woorden

In de schemering van de avond

Alles wat toen was

Irrelevant.

Ergens bij toeval een ontmoeting met je, misschien kunnen we praten,

Misschien herinneren we ons met een glimlach zelfs oude hobby's.

Welnu, in de tussentijd is de gele herfstrook bitter als voorheen,

Hecht echter ook geen waarde aan deze woorden.

Naar niets, naar niets

Je hoeft het niet te onthouden

Licht van de herfstdageraad

Gele rook van herfstbladeren.

En de woorden, die woorden

In de schemering van de avond

Alles wat toen was

Irrelevant.