Paris, oct.61 - La Tordue

Paris sous Paris

Paris sous la pluie

Trempé comme une soupe

Saoul comme une barrique

Notre-Dame est vierge

Même si elle est à tout l’monde

Et malgré son penchant

Pour les cierges

À l’heure où les gargouilles baillent

Le bossu du parvis

S’en va pisser sa nuit

Dans les gogues du diable

Alors bavent les gargouilles

Sur les premières grenouilles

S’entend de bénitier

Bien plus bêtes que leurs pied

Qui ne fut jamais pris

Ô pas de mauvais plis

Dans leur lit refroidi

Tombeau des vieilles filles

Cachot de la vertu

Pourtant pas d’ciel en vue

Surtout pas de septième

Pour ces corps en carême

Au cœur empaillé

Au cul embastillé

A l’abri des bascules

Et à leur grand dam

Qui est tout' minuscule

Ne connaîtront jam-

Ais ni la grâce ni les

Grasses matinées

C’pendant que Paris

Paris sous Paris

Paris Paris saoul

En dessous de tout

Dessaoule par d’ssus les ponts

Que la Seine est jolie

Ne s’raient ces moribonds

Qui déshonorent son lit

Mais qu’elle traîne par le fond

Inhumant dans l’oubli

Une saine tuerie

C’est paraît-il légal

Les ordres sont les ordres

C’est Paris qui régale

Braves policières hordes

De coups et de sang ivres

Qui eurent cartes et nuits blanches

Pour leur apprendre à vivre

A ces rats d’souche pas franche

Qu’un sang impur et noir

Abreuve nos caniveaux

Et on leur fit la peau

Avant d’perdre la mémoire

Des pandores enragés

Aux fenêtres consentantes

Et en passant soit-dit

Qui ne dit mot acquiesce

Durent pourtant résonner

De la chaussée sanglante

Jusque dans les Aurès

Leurs cris ensevelis

Sous la froide chaux-vive

D’une pire indifférence

Accompagnés de «vivent

Les boules Quiès et la France !»

Croissez chères grenouilles

Que l’histoire ne chatouille

Pas toujours au bon endroit

Ô bon peuple françois

Dors sur tes deux oreilles

Mais je n’jurerais pas

Loin s’en faut aujourd’hui

Que l’histoire ne s’enraye

Sous le ciel de Paris

Parijs onder Parijs

Parijs in de regen

Doorweekt als een soep

Dronken als een vat

Notre Dame is maagd

Zelfs als ze van iedereen is

En ondanks zijn voorliefde

Voor de kaarsen

Wanneer de waterspuwers gapen

De klokkenluider van het hof

Gaat haar nacht pissen

In de gogues van de duivel

Dus de waterspuwers kwijlen

Op de eerste kikkers

Verwijst naar wijwatervat

Veel dommer dan hun voeten

Wie is er nooit gepakt?

O geen rimpels

In hun koude bed

Graf van de oude meiden

Kerker van Deugd

Toch geen lucht in zicht

Vooral geen zevende

Voor deze lichamen in de vastentijd

Met een gevuld hart

Met een beschaamde kont

Beschutting tegen de schommels

En tot hun ergernis

Wie is klein

Zal het nooit weten-

Heb noch genade noch

Luie ochtenden

Het terwijl Parijs

Parijs onder Parijs

Parijs Parijs dronken

Onder alles

Nuchter over bruggen

Hoe mooi is de Seine

Zouden deze stervende mensen niet

Wie onteert zijn bed?

Maar het sleept door de bodem

Begraven in de vergetelheid

Een gezonde slachting

Het lijkt legaal

Bestellingen zijn bestellingen

Het is Parijs dat verrukt

Dappere politiehordes

Van dronken slagen en bloed

Wie had er kaarten en slapeloze nachten

Om ze te leren leven

Aan deze ratten van niet eerlijke voorraad

Dan een onzuiver en zwart bloed

Geef onze dakgoten water

En we hebben ze gevild

Voordat ik mijn geheugen verlies

Woedende Pandora's

Bij toestemmingsvensters

En trouwens

Wie geen woord zegt knikt

Moest toch resoneren

Van het bloedige trottoir

Tot aan de Aurès

Hun kreten begraven

Onder de koude ongebluste kalk

Van een ergere onverschilligheid

Begeleid door "live"

Oordopjes en Frankrijk!”

Kruis lieve kikkers

Laat de geschiedenis niet kietelen

Niet altijd op de juiste plek

O goede Fransen

op beide oren slapen

Maar ik zou niet zweren

Ver van vandaag

Laat het verhaal stoppen

Onder de lucht van Parijs