Laisse-nous croire - Kery James, Kayna Samet

Laisse-moi croire en demain

Laisse-moi croire que ça va changer

Laisse-moi croire en l'être humain

Laisse-moi croire que je peux voler, décoller

Quand le cœur est trop lourd le ciel pleure, les yeux plein d’orages

Que les tornades et les tempêtes se défient

La pluie tombe pendant des heures et au-delà du phare

Au loin les lumières reflètent un nouveau départ

Quand enfin les pluies s’achèvent

Quand plus rien ne sert de crier

Les rivières n’sont plus à sec

Et les yeux retiennent tous leurs sanglots

Nous on s’raccroche encore aux valeurs qui nous restent

Et on veut croire que chaque jour qui se lève en annonce un nouveau

Oh, c’est la saison des pluies, le ciel se déchire en lambeaux

Tous les jours se suivent mais sont emportés par les eaux

Mais faut se dire que l’horizon nous tend ses bras

Le soleil se lève toujours pour les pauvres

J’suis en marche pour la victoire

J’suis en vie tant que je conserve l’envie de croire

Et s’il y a toujours une retenue dans mes sourires

C’est parce que je sais qu’au fond, vivre c’est mourir

Le bonheur nous nargue

Et mes joies s'évanouissent comme des vagues

S'éteignent sur des plages de tourments

Ou prennent le large sans mon consentement

T’imagines pas comme j’suis torturé

Tiraillé entre deux «moi» d'émotions saturés

Dans un monde où même l’amour se fait facturer

J’ai dû plâtrer ma confiance, j’ai le cœur fracturé

Mais laisse-moi croire en demain

Laisse-moi être fou et laisse-moi croire en l'être humain

Laisse-moi m'évader, transporté par la voix de Kayna

Laisse-moi croire que j’peux m’envoler

Oh, c’est la saison des pluies, le ciel se déchire en lambeaux

Tous les jours se suivent mais sont emportés par les eaux

Mais faut se dire que l’horizon nous tend ses bras

Le soleil se lève toujours pour les pauvres

Y’a de l’espoir dans ma poésie

Tu crois que c’est du rap de faible?

T’es crazy

Chaque lettre est trempée dans un souvenir sanglant

Mec, je pleure des larmes de sang

Ma musique pleure des larmes de son

Tragique, car elle chante ce que les armes font

Les Hommes font d’elles ce que les armes sont

Et si mes rimes sont belles, c’est que mon âme fond

Sous la chaleur de nos excès

On laisse s'échapper nos chances en prétextant qu’on essaie

On prend pas le temps de donner du temps à ceux qu’on prétend

Pourtant, aimer tant

Mais laisse-moi croire que ça va changer

Laisse-moi croire qu'"aimer" ne rime pas avec «danger»

Laisse-moi m’envoler, transporté par la voix de Kayna

Laisse-moi croire que j’peux voler

Oh, c’est la saison des pluies, le ciel se déchire en lambeaux

Tous les jours se suivent mais sont emportés par les eaux

Mais faut se dire que l’horizon nous tend ses bras

Le soleil se lève toujours pour les pauvres

laat me geloven in morgen

Laat me geloven dat dat gaat veranderen

laat me geloven in mensen

Laat me geloven dat ik kan vliegen, opstijgen

Als het hart te zwaar is huilt de lucht, de ogen vol stormen

Laat tornado's en stormen elkaar uitdagen

De regen valt urenlang en voorbij de vuurtoren

In de verte weerspiegelen de lichten een nieuw begin

Als de regen eindelijk stopt

Als schreeuwen geen zin meer heeft

De rivieren staan ​​niet meer droog

En de ogen houden al hun snikken tegen

We klampen ons nog steeds vast aan de waarden die ons rest

En we willen geloven dat elke dag die aanbreekt een nieuwe aankondigt

Oh, het is het regenseizoen, de lucht scheurt aan flarden

Alle dagen volgen elkaar op, maar worden weggespoeld door het water

Maar je moet zeggen dat de horizon naar ons reikt

De zon gaat altijd op voor de armen

Ik marcheer voor de overwinning

Ik leef zolang ik wil blijven geloven

En als er altijd een beperking is in mijn glimlach

Het is omdat ik weet dat diep van binnen, leven is sterven

Geluk bespot ons

En mijn vreugden vervagen als golven

Zijn uitgedoofd op stranden van kwelling

Of opstijgen zonder mijn toestemming

Je kunt je niet voorstellen hoe gekweld ik ben

Verscheurd tussen twee "zelven" van verzadigde emoties

In een wereld waar zelfs liefde wordt opgeladen

Ik moest mijn vertrouwen pleisteren, mijn hart is gebroken

Maar laat me geloven in morgen

Laat me gek zijn en laat me geloven in mensen

Laat me ontsnappen, meegesleept door Kayna's stem

Laat me geloven dat ik kan wegvliegen

Oh, het is het regenseizoen, de lucht scheurt aan flarden

Alle dagen volgen elkaar op, maar worden weggespoeld door het water

Maar je moet zeggen dat de horizon naar ons reikt

De zon gaat altijd op voor de armen

Er is hoop in mijn poëzie

Vind je dat slappe rap?

Jij bent gek

Elke letter is doordrenkt met bloedige herinneringen

Man, ik huil tranen van bloed

Mijn muziek huilt tranen van geluid

Tragisch, want ze zingt wat geweren doen

Mannen maken ze tot wat wapens zijn

En als mijn rijmpjes mooi zijn, smelt mijn ziel

Onder de hitte van onze excessen

We laten onze kansen wegglippen door te doen alsof we het proberen

We nemen niet de tijd om tijd te geven aan degenen die we doen alsof

Maar toch zo lief

Maar laat me geloven dat dat gaat veranderen

Laat me geloven dat "liefde" niet rijmt met "gevaar"

Laat me vliegen, meegesleept door Kayna's stem

Laat me geloven dat ik kan vliegen

Oh, het is het regenseizoen, de lucht scheurt aan flarden

Alle dagen volgen elkaar op, maar worden weggespoeld door het water

Maar je moet zeggen dat de horizon naar ons reikt

De zon gaat altijd op voor de armen