Не верю - Katrin Mokko

Не зови меня, здесь везде ложь.

В моих стенах дождь.

Ты прими это только всерьез, капли льют насквозь.

Убегаю по тонкому льду, вон — из детских грез.

Я навстречу всему, что люблю — надеюсь, поймешь.

Все не будет, как в кино;

ведь я знаю, кто есть кто!

Объясни мне лишь одно: как во всех видеть добро?

Не верю словам, каждый за себя.

Для чего обман?

К черту правила!

Это главное, — здесь идет игра.

Припев:

Я не верю словам, словам мое Солнце.

Я не верю глазам, глазам, мое Небо.

Я не верю себе, себе, я серьезно —

Поздно что-то менять, менять слишком поздно.

Слышишь, город на время затих лишь для нас двоих.

Может быть, это — потайной мир, чей-то глупый миф.

Мое время сжигает дотла все, что могло быть.

Это не остановит меня, не сдвинет с орбит.

Не ищу внутри себя, не теряла свое «Я».

Строю замки изо льда, правда — есть моя стена.

Не верю словам, каждый за себя.

Для чего обман?

К черту правила!

Это главное, — здесь идет игра.

Припев:

Я не верю словам, мое Солнце.

Я не верю глазам, мое Небо.

Я не верю себе, себе, я серьезно —

Поздно что-то менять, менять слишком поздно.

Я не верю словам… Я не верю.

Я не верю.

Я не верю глазам, мое Солнце, мое Небо.

Я не верю себе, я не верю, я серьезно —

Поздно что-то менять, менять слишком поздно.

Ноябрь, 2015.

Bel me niet, er zijn overal leugens.

Het regent binnen mijn muren.

Neem het gewoon serieus, de druppels stromen er doorheen.

Ik ren weg op glad ijs, uit mijn kinderdromen.

Ik zal alles ontmoeten waar ik van hou - ik hoop dat je het begrijpt.

Niet alles zal zijn zoals in de films;

omdat ik weet wie wie is!

Leg mij maar één ding uit: hoe het goede in iedereen te zien?

Ik geloof de woorden niet, ieder voor zich.

Waarom vals spelen?

Naar de hel met de regels!

Dit is het belangrijkste - hier is het spel.

Refrein:

Ik geloof de woorden niet, de woorden van mijn zon.

Ik geloof mijn ogen niet, mijn ogen, mijn Sky.

Ik geloof mezelf niet, ik ben serieus -

Het is te laat om te veranderen, het is te laat om te veranderen.

Je hoort, de stad kalmeerde een tijdje alleen voor ons twee.

Misschien is dit een geheime wereld, iemands stomme mythe.

Mijn tijd verbrandt alles wat zou kunnen zijn.

Het zal me niet stoppen, zal me niet uit de baan halen.

Ik kijk niet in mezelf, ik ben mijn "ik" niet kwijt.

Ik bouw ijskastelen, de waarheid is dat daar mijn muur is.

Ik geloof de woorden niet, ieder voor zich.

Waarom vals spelen?

Naar de hel met de regels!

Dit is het belangrijkste - hier is het spel.

Refrein:

Ik geloof de woorden niet, mijn zon.

Ik geloof mijn ogen niet, mijn hemel.

Ik geloof mezelf niet, ik ben serieus -

Het is te laat om te veranderen, het is te laat om te veranderen.

Ik geloof de woorden niet... Ik geloof niet.

Ik geloof niet.

Ik geloof mijn ogen niet, mijn zon, mijn hemel.

Ik geloof mezelf niet, ik geloof niet, ik meen het -

Het is te laat om te veranderen, het is te laat om te veranderen.

november, 2015.