Můj přítel odjel - Karel Zich, Zdenek Borovec, Bezinky

Muž, holé nic,

u slepých kolejnic

seděl sám, seděl sám.

Měl v očích lesk,

pane, Vás trápí stesk,

co je Vám, co je Vám?

Muž zůstal ohnut v kříži,

jako když jej tíží

hrozný sen, hrozný sen.

Pak míli za konečnou

s tváří téměř mléčnou

pravil jen:

«Můj přítel odjel,

teď jsem sám.

Můj přítel odjel,

nevím kam, nevím kam?»

Hej, ženo druha mého

nenechej ho samotného žít,

žít jenom tak.

Pocit by měl,

že mu tím odjel

poslední možný vlak.

Pro svůdnou šíji bílou

neopusť svou milou

nikdy víc, nikdy už.

Ať Tvoje láska velká

nezoufá a nelká

jak ten muž.

Můj přítel odjel, teď jsem sám.

Tvůj přítel odjel, nevím kam, nevím kam?

Můj přítel odjel, teď jsem sám.

Tvůj přítel odjel, nevím kam,

nevím kam, nevím kam?!

Man, naakt niets

bij blinde rails

zat alleen zat alleen

Hij had een twinkeling in zijn ogen

Meneer, u heeft heimwee

wat is er mis met jou wat is er mis met jou

De man bleef gebogen aan het kruis,

alsof hij hem zwaar weegt

nare droom nare droom

Dan nog een kilometer te gaan

met een bijna melkachtig gezicht

hij zei net:

«Mijn vriend is vertrokken,

nu ben ik alleen

mijn vriend is vertrokken

Ik weet niet waar, ik weet niet waar?»

Hé, de vrouw van mijn maat

laat hem niet alleen leven

leef gewoon zo.

Hij zou moeten voelen

dat hij ermee wegkwam

laatst mogelijke trein.

Voor een verleidelijke witte hals

verlaat je liefde niet

nooit meer, nooit meer.

Moge Uw liefde groot zijn

ze wanhoopt niet en huilt niet

zoals de mens

Mijn vriend is vertrokken, nu ben ik alleen.

Je vriend is vertrokken, ik weet niet waar, ik weet niet waar?

Mijn vriend is vertrokken, nu ben ik alleen.

Je vriend is weg, ik weet niet waarheen

Ik weet niet waar, ik weet niet waar?!