I Found No Peace - Kaonashi

The devil is real and it’s not a little red man holding a pitchfork

It’s the feeling that you can’t go anywhere 'cause you don’t belong

It’s when everyone stares but nobody cares, nobody cares

It’s the ongoing feeling of

Paranoia and horrible self-consciousness

It’s the humiliation that comes with growing up

And being told, «You're wrong, shut up, you’re wrong»

I have had such a hard time trying to makes sense

Of my teenage years, and fears, and tears

I have had such a hard time trying to catch up to all my peers

I have had such a hard time

Trying to feel okay

At home sweet home sweet home sweet

Home sweet home sweet home

Kick your Chuck Taylors, make a fucking mess

Fuck your Sunday’s best, this is Friday night’s regret

I’ve got my backpack full of clothes and booze

I’ve got nothing to do, I’ve got nothing to lose

I’ve got no idea where I’m sleeping tonight

But it ain’t with you, so I’ll be just fine

You wanna know why I’m never home?

Because I always feel so alone

So what’s the point of laying in a deathbed

If it’s not even comfortable?

You always tell me you’re disappointed

But I know I’m not a disappointment

I’m just young and full of mistakes

I found no peace

In brushing the dirt off for the millionth time

I found no peace

In neverminding your friend 'cause that’s just how he is

I found no peace

In subscribing to the myth that that the way I dress and talk

Has to match the color of my skin and your fucked up preferences

I found no peace

In crossing the street so I don’t seem like a suspect

I found no peace

In stares from men in suits

I found no peace

In your Friday night keg stands and your shitty electronic music

I found no peace

In being myself or being what you want me to be

I found no peace

In my weight, my skin, my color, my sex, my hair, my face, my self

I found no peace in myself

I found no peace

De duivel is echt en het is geen kleine rode man die een hooivork vasthoudt

Het is het gevoel dat je nergens heen kunt omdat je er niet thuishoort

Het is wanneer iedereen staart maar het niemand iets kan schelen, het kan niemand iets schelen

Het is het voortdurende gevoel van

Paranoia en vreselijk zelfbewustzijn

Het is de vernedering die hoort bij opgroeien

En te horen krijgen: "Je hebt het mis, hou je mond, je hebt het mis"

Ik heb er zo'n moeite mee gehad om het logisch te maken

Van mijn tienerjaren en angsten en tranen

Ik heb het zo moeilijk gehad om al mijn leeftijdsgenoten in te halen

Ik heb het zo moeilijk gehad

Ik probeer me goed te voelen

Thuis sweet home sweet home sweet

Home sweet home sweet home

Schop je Chuck Taylors, maak er een rotzooi van

Fuck je zondagse beste, dit is de spijt van vrijdagavond

Ik heb mijn rugzak vol kleren en drank

Ik heb niets te doen, ik heb niets te verliezen

Ik heb geen idee waar ik vannacht slaap

Maar het is niet met jou, dus het komt wel goed met mij

Wil je weten waarom ik nooit thuis ben?

Omdat ik me altijd zo alleen voel

Dus wat heeft het voor zin om in een sterfbed te liggen?

Als het niet eens comfortabel is?

Je zegt altijd dat je teleurgesteld bent

Maar ik weet dat ik geen teleurstelling ben

Ik ben gewoon jong en vol fouten

Ik vond geen rust

Door het vuil voor de miljoenste keer weg te poetsen

Ik vond geen rust

Door je vriend niet te vergeten, want dat is gewoon hoe hij is

Ik vond geen rust

Door me te abonneren op de mythe dat de manier waarop ik me kleed en praat,

Moet overeenkomen met de kleur van mijn huid en je verdomde voorkeuren

Ik vond geen rust

Bij het oversteken van de straat, dus ik lijk geen verdachte

Ik vond geen rust

In starende blikken van mannen in pakken

Ik vond geen rust

In je fuststands op vrijdagavond en je stomme elektronische muziek

Ik vond geen rust

Door mezelf te zijn of te zijn wat je wilt dat ik ben

Ik vond geen rust

In mijn gewicht, mijn huid, mijn kleur, mijn geslacht, mijn haar, mijn gezicht, mijn zelf

Ik vond geen rust in mezelf

Ik vond geen rust