Hunderttausend Typen wach - Jupiter Jones

Vergessen zu vermissen, mal im Ernst wer kann das schon?

Trag den Kopf in all den Wolken und die Füße im Beton

Was ich bräucht' wär ein zuhause, sowas ähnliches wie Glück

Es gibt für beides einen Ort «zurück»

Wir leisten uns Geschichten, die nie weitergehen

Weil wir in Ländern waren und uns alles endlos schien

Wir wissen nicht wohin

Wir gönnen uns ein Leben das zum Sterben ist

Sterbenselend, sterbenstraurig, sterbensalbern ist

Wohin?

Und in Hunderttausend Betten, hinter hunderttausend Wänden

Küssen hunderttausend Mädchen, hunderttausend Typen wach

Und es wär' mir egal, wenn nicht eine davon du wärs

Oh, es wär mir egal

All die Filme, all die Lieder, alle sprechen über dich

Sie erzählen mir, dass es gut wird, wie das geht, erklären sie nicht

Und nur kurz bevor ich’s einseh', nur ein winzig kleines Stück

Da ist und bleibt das eine Wort «zurück.»

Wir leisten uns Geschichten, die weitergehen

Wenn wir am Ende waren, als alles endlos schien

Wir wissen nicht wohin

Wir gönnen uns ein Leben, das zum Sterben ist

Sterbenselend, sterbenstraurig, sterbensalbern ist

Wohin?

Und in Hunderttausend Betten, hinter hunderttausend Wänden

Küssen hunderttausend Mädchen, hunderttausend Typen wach

Und es wär' mir egal, wenn nicht eine davon du wärs

Oh, es wär mir egal

Und nach hunderttausend Träumen, in hunderttausend langen Nächten

Halten hunderttausend Zweifel, hunderttausend Typen wach

Und es wär' mir egal, wenn nicht einer davon ich wär

Oh, es wär' mir egal

Oh, es wär' mir egal

Vergeten te missen, serieus, wie kan dat?

Houd je hoofd in de wolken en je voeten in het beton

Wat ik nodig heb zou een thuis zijn, zoiets als geluk

Er is een plaats "terug" voor beide

We staan ​​onszelf verhalen toe die nooit doorgaan

Omdat we in landen waren en alles voor ons eindeloos leek

We weten niet waar we heen moeten

We gunnen onszelf een leven om voor te sterven

sterven, verdrietig sterven, dwaas sterven

Waarheen?

En in honderdduizend bedden, achter honderdduizend muren

Honderdduizend meisjes kussen, honderdduizend jongens wakker

En het zou me niet schelen als jij niet een van hen was

Oh, het zou me niet schelen

Alle films, alle liedjes, iedereen heeft het over jou

Ze vertellen me dat het goed komt, ze leggen niet uit hoe het werkt

En net voordat ik het zie, nog een heel klein beetje

Er is en blijft het ene woord 'terug'.

We veroorloven ons verhalen die doorgaan

Toen we aan het einde waren toen alles eindeloos leek

We weten niet waar we heen moeten

We trakteren onszelf op een leven gemaakt om voor te sterven

sterven, verdrietig sterven, dwaas sterven

Waarheen?

En in honderdduizend bedden, achter honderdduizend muren

Honderdduizend meisjes kussen, honderdduizend jongens wakker

En het zou me niet schelen als jij niet een van hen was

Oh, het zou me niet schelen

En na honderdduizend dromen, in honderdduizend lange nachten

Honderdduizend twijfels houdend, honderdduizend typen wakker

En het zou me niet schelen als ik niet een van hen was

Oh, het zou me niet schelen

Oh, het zou me niet schelen