Der Jesus von Oberpleis - Joint Venture

Der Vater, die Sau, war der Bösewicht,

so pfiffen es die Spatzen herum.

Sie zerrten den armen Menschen vor ein Gericht,

klagten ihn an, und vor Scham blieb er stumm.

Also wurde die Tochter als Zeugin verhört,

sie weinte, das arme Kind.

Schwor, der Vater habe niemals ihren Schlaf gestört,

sie sei Jungfer ohne jegliche Sünd.

Ein Bischof wurd gerufen, und ein Professor der Medizin,

und ein hoher Mann vom Staat.

Die Chefs von Zeit und FAZ, eine Frauenrechtlerin,

und sie schritten direkt zur Tat.

Das junge Ding tat gehorsam, was man ihr befahl

und wurd höchst peinlich inspiziert.

Sie erklärten es für wahr, denn bald war Bundestagswahl.

Die Stimmung war sofort repariert.

Der Junge wurde direkt konfisziert

und für ´ne höhere Laufbahn bestimmt.

Die Bildzeitung druckte es wie geschmiert:

Halleluja, ein Christuskind!

Der Stern wies es dann auch astrologisch nach,

dafür wurde astronomisch bezahlt.

Der arme Bub wurde begafft, ob schlafend, ob wach

und ohne Unterbrechung gemalt.

Die Damen und Herren von der Jungfernschaftsfeststellungskommission

hatten ihn gleich als Konsortium adoptiert.

So wurde er erzogen, weise, gut, streng monoton

vom Bösen einfach isoliert.

Sein höchster Lehrer war ein frommer Jesuit,

von allergrößten Gottesdiensten freigestellt.

Er zeigte ihm das Leben, wie´s ein Jesuit so sieht,

eine edle, keusche Welt.

So wurde er ein wunderschöner junger Mann,

ohne jegliche Operation.

Spielte jedes Instrument, das man lernen kann

und sang mit unendlich reinem Ton.

Er lebte ohne Sünde, für ihn wardas kein Problem,

er hielt sich fern von jedem Trieb.

Am Abend machte er sichs mit der Bibel bequem,

hatte die andern und sich selber richtig lieb.

In sexueller Hinsicht blieb er stets infantil,

trotzdem wuchs ihm ein langer Bart.

Und jedes Haar, das ihm aus seinen Locken fiel,

wurd´ als Reliquie aufbewahrt.

Jeden Mensch, dem er begegnete, liebte er so sehr

und brach doch nie das Zölibat.

Sie nannten ihn Herrn und König, und noch vieles mehr.

Er überlebte jedes Attentat.

Seine Mutter ließ man nicht an ihren Jungen heran.

Ihm wurde nichts von ihr erzählt.

Hatten ihm erklärt, er sei nun mal ein Himmelsmann,

also auch hier war er von keiner Schuld gequält.

Eines Tags hatte sie zu lange zugesehn,

bloß weil sie sagten, daß es besser für ihn wär.

Sie wollte ihm bloß einmal gegenüberstehn,

sie liebte ihn doch so sehr.

Er taufte zu Köln auf Heimatbesuch,

am allerhöchsten Allerheiligentag.

Sie verbarg ihr Gesicht mit einem schwarzen Tuch,

als sie es hob, traf es ihn wie ein Schlag.

Als sie ihm tief in die Augen sah,

da ist es dann wohl passiert.

Weil sie so schön und doch gleichzeitig so traurig war

und noch fast jung und quasi unberührt.

An dieser Stelle schließt das Lied vom Jesus von Oberpleis,

und wenn du denkst, es schließt mit Blasphemie,

dann liegt das nicht am Lied, auch nicht am Rest vom Erdenkreis,

sondern nur an deiner kranken Phantasie.

De vader, de zeug, was de slechterik

dus de mussen floot het rond.

Ze sleepten de arme man voor een rechtbank,

beschuldigde hem, en hij was stom van schaamte.

Dus de dochter werd ondervraagd als getuige,

riep ze, arm kind.

zwoer dat haar vader haar nooit zou storen in haar slaap,

ze is een maagd zonder enige zonde.

Er werd een bisschop geroepen, en een professor in de geneeskunde,

en een senior man in de staat.

De bazen van Zeit en FAZ, een vrouwenrechtenactiviste,

en ze gingen meteen aan de slag.

Het jonge ding deed gehoorzaam wat haar werd opgedragen

en werd grondig geïnspecteerd.

Ze verklaarden dat het waar was, omdat de algemene verkiezingen eraan kwamen.

De stemming was meteen hersteld.

De jongen werd meteen in beslag genomen

En bestemd voor een hogere carrière.

De krant Bild drukte het op rolletjes:

Halleluja, een Christuskind!

De ster bewees het toen astrologisch,

dit werd astronomisch betaald.

Er werd naar de arme jongen gegaapt, of hij nu sliep of wakker was

en geschilderd zonder pauze.

De dames en heren van de maagdelijkheidsbepalingscommissie

hem meteen als consortium aangenomen.

Zo is hij opgevoed, wijs, goed, strikt eentonig

geïsoleerd van het kwaad.

Zijn hoogste leraar was een vrome jezuïet,

vrijgesteld van de grootste religieuze diensten.

Hij toonde hem het leven zoals een jezuïet het ziet,

een nobele, kuise wereld.

Zo werd hij een mooie jonge man

zonder enige operatie.

Bespeelde elk instrument dat je kunt leren

en zong met een oneindig zuivere toon.

Hij leefde zonder zonde, voor hem was dat geen probleem,

hij bleef weg van elk instinct.

's Avonds maakte hij het zich gemakkelijk met de Bijbel,

hield echt van anderen en van zichzelf.

In seksuele termen bleef het altijd infantiel,

niettemin kreeg hij een lange baard.

En elk haar dat uit zijn lokken viel

werd als relikwie bewaard.

Hij hield zoveel van iedereen die hij ontmoette

en toch nooit het celibaat verbroken.

Ze noemden hem heer en koning, en vele andere dingen.

Hij overleefde elke moordaanslag.

Zijn moeder mocht niet in de buurt van haar zoon komen.

Er is hem niets over haar verteld.

Had hem uitgelegd dat hij een man uit de hemel was,

dus ook hier werd hij niet gekweld door enig schuldgevoel.

Op een dag had ze te lang gekeken

gewoon omdat ze zeiden dat het beter voor hem zou zijn.

Ze wilde hem gewoon onder ogen komen

ze hield zoveel van hem.

Hij doopte in Keulen tijdens een huisbezoek,

op de hoogste dag van alle heiligen.

Ze verborg haar gezicht met een zwarte doek

toen ze het optilde, raakte het hem als een klap.

Terwijl ze hem diep in de ogen keek,

dan moet het gebeurd zijn.

Omdat ze zo mooi was en tegelijkertijd zo verdrietig

en nog bijna jong en vrijwel onaangeroerd.

Op dit punt eindigt het lied van Jezus van Oberpleis,

en als je denkt dat het eindigt met godslastering,

dan is het niet het lied, noch de rest van de wereld,

maar alleen in je zieke verbeelding.