Mean Flower - Joe Henry

How beautiful you’ve made yourself

How cruel you’ve become,

How so much like another

That it’s no surprise

That I don’t recognize you now so Beautiful and cruel

You’re the meanest flower

You raise me off the ground

To see how far there is to fall,

As if I don’t remember

How we passed the time,

As if I don’t remember how

Your face fell into mine

Oh, you’re the meanest flower

Notice how I vanish

And your world remains,

You show your head above it For spite, nothing more,

Like you thought just living

Was somehow its own reward

You’re the meanest flower

Wat heb je jezelf mooi gemaakt

Hoe wreed ben je geworden,

Hoeveel lijkt op een ander

Dat het geen verrassing is

Dat ik je nu niet meer zo mooi en wreed herken

Jij bent de gemeenste bloem

Je tilt me ​​van de grond

Om te zien hoe ver er nog te vallen is,

Alsof ik het me niet meer herinner

Hoe we de tijd doorbrachten,

Alsof ik niet meer weet hoe

Jouw gezicht viel in het mijne

Oh, jij bent de gemeenste bloem

Merk op hoe ik verdwijn

En jouw wereld blijft,

Je laat je hoofd erboven staan, ondanks, niets meer,

Zoals je dacht, gewoon leven

Was op de een of andere manier zijn eigen beloning

Jij bent de gemeenste bloem