Love Is Enough - Joe Henry

Lincoln Street is howling

It’s empty, growing colder,

The night has come on limping and

It’s bleeding from the shoulder.

Headlights fake a prison break

Of snow that rages and dies,

It’s lost its will upon this hill

As one time so did I.

But here comes everybody-

The rounders and the nuns,

The poets sweeping sleeper cars,

The butcher and his sons;

Here comes the restitution

We’d all but given up,

This evening we’re content believing

That love will be enough.

Air is what I need

But I try to breathe you in,

Thinking I can get at what I must

Beneath your skin.

Your veins are humming wire

Rushing fire to your face,

I feel it flush against my own,

A pulse that I can taste.

And here comes everybody-

The tyrant and his crew,

His most loyal traitors

And they whisper this to you:

Here comes the restitution

You’d all but given up,

This evening we’re content believing

That love will be enough.

The fire escape is folded

Like the cradle of an arm,

Our dread so deep we’ve learned to keep it Near without alarm.

But every fear is like the prayer

You’ve learned to shout out loud,

From your lips to God’s ear

It turns the face of every crowd.

And here comes everybody-

The closet renegades,

The weary, hungry soldiers

From the children’s lost crusade.

Here comes the restitution

We’d all but given up,

This evening we’re content believing

That love will be enough.

Lincoln Street huilt

Het is leeg, het wordt kouder,

De nacht is mank gaan lopen en

Het bloedt uit de schouder.

Koplampen faken een gevangenisuitbraak

Van sneeuw die woedt en sterft,

Het heeft zijn wil verloren op deze heuvel

Zoals een keer deed ik dat ook.

Maar hier komt iedereen-

De ronders en de nonnen,

De dichters die slaapwagens vegen,

De slager en zijn zonen;

Hier komt de restitutie

We hadden het bijna opgegeven,

Deze avond geloven we tevreden

Die liefde zal genoeg zijn.

Lucht is wat ik nodig heb

Maar ik probeer je in te ademen,

Denken dat ik kan krijgen wat ik moet

Onder je huid.

Je aderen zijn zoemende draad

Met vuur in je gezicht,

Ik voel het spoelen tegen de mijne,

Een hartslag die ik kan proeven.

En hier komt iedereen-

De tiran en zijn bemanning,

Zijn meest loyale verraders

En ze fluisteren je dit toe:

Hier komt de restitutie

Je had het bijna opgegeven,

Deze avond geloven we tevreden

Die liefde zal genoeg zijn.

De brandtrap is opgevouwen

Als de wieg van een arm,

Onze angst is zo diep dat we hebben geleerd hem dichtbij te houden zonder alarm.

Maar elke angst is als het gebed

Je hebt geleerd om hardop te schreeuwen,

Van jouw lippen tot Gods oor

Het verandert het gezicht van elke menigte.

En hier komt iedereen-

De kast afvalligen,

De vermoeide, hongerige soldaten

Van de verloren kruistocht van de kinderen.

Hier komt de restitutie

We hadden het bijna opgegeven,

Deze avond geloven we tevreden

Die liefde zal genoeg zijn.