On the Edge of Time - Jens Lekman

October 27th, 2018

I’m writing you one last time Annika Norlin

It was nice to see you that morning at the station

I’m sure you were a warrior in a previous incarnation

Me, I must’ve been a rabbit or an ostrich

Or a pile of trembling leaves sown together with cross stitch

My anxiety has been holding me hostage

I’ve developed this problem with a really tough itch

I went to the clinic to get a prescription

Cried a little in front of the physician

Ointments and sedatives and antibiotics

Went home with a bag full of legal narcotics

The best is the sedatives, they work well but softly

I don’t scratch myself in sleep, I pass out like a baby

When I wake up I’m rested, I’m calm and happy

The only bad thing is the strange dreams that haunt me

I’m deep in the woods, in a village with teepees

The branches from old oak trees hang heavy

A woman carrying a baby greets me

Says she’s glad that I came, she’s been trying to reach me

She shows me around, the villagers are happy

They give me some wine and flowers to greet me

Their society’s based on a loose form of anarchy

They’ve dealt with the climate, injustice and patriarchy

Cause this is the future I can tell from their technology

But they use it for good and they use it so sparsely

They are not but slaves under their own machinery

The cogwheels turn only when they think it’s necessary

And the woman grabs my arm and she looks me in the eye

She’s contacted me cause she’s worried bout our time

This future is only one of many lines

That we can potentially walk down you and I

When I wake up I giggle cause it seems kinda cringey

I think about their village, what a bunch of fucking hippies

This must be because I read that book by Marge Piercy

Where some people from the future make contact with Connie

A woman in a mental institution in the seventies

And show her their world that’s one of many possibilities

And instill in her the hope to fight for humanity

I loved that book, but as a document of history

Cause now it seems strange to hope for anything at all

When every step forward seems infinitely small

Save the polar caps from melting by recycling milkbottles

While the CEO’s are flying their pets to skilodges

How vulnerable it is when someone says what they want

Instead of just saying what they don’t want

How easy it is to laugh at someone’s utopia

After decades of being spoonfed dystopia

I rub my cortison ointment on my eczema

I take my sedatives and crawl up to the heater

Keep treating the outside, ignoring the inside

Keep treating the symptoms, not the root of the problems

And in my next dream the woman’s back again

This time she’s shouting cause her signal is fading

I wake up sweating, my skin is itching

I put some ice on it and sit down in the kitchen

And outside the leaves are slowly falling

Over pigeons, buildings, CEO’s and children

I’m gripped by a love for this world that we live in

And I think about a quote from Ursula Le Guin:

«We live in capitalism.

Its power seems inescapable

So did the divine right of kings

Any human power can be resisted

And changed by human beings»

There’s a dying light in the distance that beckons

As the clocks are rapidly running out of seconds

This is where I get off I reckon

Take care of yourself, your friend Jens Lekman

27 oktober 2018

Ik schrijf je nog een laatste keer Annika Norlin

Het was leuk je die ochtend op het station te zien

Ik weet zeker dat je een krijger was in een vorige incarnatie

Ik, ik moet een konijn of een struisvogel zijn geweest

Of een stapel trillende bladeren aan elkaar genaaid met kruissteek

Mijn angst houdt me gegijzeld

Ik heb dit probleem ontwikkeld met een heel erge jeuk

Ik ging naar de kliniek om een ​​recept te halen

Een beetje gehuild in het bijzijn van de arts

Zalven en sedativa en antibiotica

Ging naar huis met een tas vol legale verdovende middelen

Het beste zijn de kalmerende middelen, ze werken goed maar zacht

Ik krab mezelf niet in slaap, ik val flauw als een baby

Als ik wakker word, ben ik uitgerust, kalm en gelukkig

Het enige vervelende zijn de vreemde dromen die me achtervolgen

Ik ben diep in het bos, in een dorp met tipi's

De takken van oude eiken hangen zwaar

Een vrouw met een baby begroet me

Zegt dat ze blij is dat ik ben gekomen, ze probeert me te bereiken

Ze leidt me rond, de dorpelingen zijn blij

Ze geven me wat wijn en bloemen om me te begroeten

Hun samenleving is gebaseerd op een losse vorm van anarchie

Ze hebben het klimaat, onrecht en patriarchaat aangepakt

Want dit is de toekomst die ik kan zien aan hun technologie

Maar ze gebruiken het voorgoed en ze gebruiken het zo spaarzaam

Ze zijn niet maar slaven onder hun eigen machinerie

De tandwielen draaien alleen als ze denken dat het nodig is

En de vrouw pakt mijn arm en ze kijkt me in de ogen

Ze heeft contact met me opgenomen omdat ze zich zorgen maakt over onze tijd

Deze toekomst is slechts een van de vele regels

Dat we u en ik mogelijk kunnen besluipen

Als ik wakker word, giechel ik omdat het een beetje cringey lijkt

Ik denk aan hun dorp, wat een stel verdomde hippies

Dit moet zijn omdat ik dat boek van Marge Piercy heb gelezen

Waar sommige mensen uit de toekomst contact maken met Connie

Een vrouw in een psychiatrische inrichting in de jaren zeventig

En laat haar hun wereld zien dat dat een van de vele mogelijkheden is

En geef haar de hoop om te vechten voor de mensheid

Ik hield van dat boek, maar als een document van de geschiedenis

Want nu lijkt het vreemd om op iets te hopen

Wanneer elke stap voorwaarts oneindig klein lijkt

Voorkom dat de poolkappen smelten door melkflessen te recyclen

Terwijl de CEO's hun huisdieren naar skilodges vliegen

Hoe kwetsbaar het is als iemand zegt wat hij wil

In plaats van alleen maar te zeggen wat ze niet willen

Hoe gemakkelijk is het om te lachen om iemands utopie

Na tientallen jaren dystopie met de paplepel ingegoten te hebben gekregen

Ik wrijf mijn cortisonzalf op mijn eczeem

Ik neem mijn kalmerende middelen en kruip naar de verwarming

Blijf de buitenkant behandelen, negeer de binnenkant

Blijf de symptomen behandelen, niet de oorzaak van de problemen

En in mijn volgende droom is de vrouw weer terug

Deze keer schreeuwt ze omdat haar signaal vervaagt

Ik word zwetend wakker, mijn huid jeukt

Ik doe er wat ijs op en ga in de keuken zitten

En buiten vallen de bladeren langzaam

Over duiven, gebouwen, CEO's en kinderen

Ik ben gegrepen door liefde voor deze wereld waarin we leven

En ik denk aan een citaat van Ursula Le Guin:

«We leven in het kapitalisme.

Zijn kracht lijkt onontkoombaar

Dat gold ook voor het goddelijke recht van koningen

Elke menselijke kracht kan worden weerstaan

En veranderd door mensen»

Er is een uitstervend licht in de verte dat lonkt

Omdat de klokken snel door de seconden heen raken

Hier stap ik uit denk ik

Zorg goed voor jezelf, je vriend Jens Lekman