When It Falls - Jeff Williams

Maybe red’s like roses

Maybe it’s the pool of blood

The innocents will lay in

When in the end, you’ve failed to save them

Their dying eyes

Are wide and white like snow

And now they know

The cost of trusting you’s obliteration

Mirrors will shatter

Crushed by the weight of the world

The pillars collapse in shame

There’ll be no rest

There’ll be no love

There’ll be no hero in the end

Who will rise above

And when it ends

The good will crawl

The shining light will sink in darkness

Victory for hate incarnate

Misery and pain for all

When it falls

Swallowed by the darkness

Soon the moon is bathed in black

The light of hope is taken

And discontent is the contagion

The blinding eyes

That burn a yellow flame

The embers that remain

Will light the fuse of condemnation

Kingdoms in tatters

Hung on the brink of a war

The peace will succumb to flames

This is not a tragedy

It’s not an accident

You placed your faith in fools

And now you’ll smother in lament

They play the part of allies

Claiming peace their only goal

But once the fight for power starts

They’ll eat each other whole

Their iron gloves point fingers

They’ll wage a war of blame

And mankind will wilt in pain

There’ll be no rest

There’ll be no love

There’ll be no hero in the end

Who will rise above

And when it ends

The good will crawl

The shining light will sink in darkness

Victory for hate incarnate

Misery and pain for all

When it falls

Misschien is rood als rozen

Misschien is het de plas bloed

De onschuldigen zullen erin liggen

Wanneer je ze uiteindelijk niet hebt opgeslagen

Hun stervende ogen

Zijn breed en wit als sneeuw

En nu weten ze

De kosten van het vertrouwen op uw vernietiging

Spiegels zullen breken

Verpletterd door het gewicht van de wereld

De pilaren bezwijken van schaamte

Er zal geen rust zijn

Er zal geen liefde zijn

Er zal uiteindelijk geen held zijn

Wie zal er boven komen?

En wanneer het eindigt

Het goede zal kruipen

Het stralende licht zal in de duisternis zinken

Overwinning voor geïncarneerde haat

Ellende en pijn voor iedereen

Wanneer het valt

Opgeslokt door de duisternis

Binnenkort baadt de maan in het zwart

Het licht van hoop is genomen

En ontevredenheid is de besmetting

De verblindende ogen

Die een gele vlam branden

De sintels die overblijven

Zal de lont van veroordeling aansteken

Koninkrijken aan flarden

Op de rand van een oorlog gehangen

De vrede zal bezwijken voor vlammen

Dit is geen tragedie

Het is geen ongeluk

Je geloofde in dwazen

En nu zul je smoren in klaagzang

Ze spelen de rol van bondgenoten

Vrede opeisen hun enige doel

Maar zodra het gevecht om de macht begint

Ze eten elkaar heel op

Hun ijzeren handschoenen wijzen met de vingers

Ze voeren een oorlog van schuld

En de mensheid zal verwelken van de pijn

Er zal geen rust zijn

Er zal geen liefde zijn

Er zal uiteindelijk geen held zijn

Wie zal er boven komen?

En wanneer het eindigt

Het goede zal kruipen

Het stralende licht zal in de duisternis zinken

Overwinning voor geïncarneerde haat

Ellende en pijn voor iedereen

Wanneer het valt