Za Szybą - Jeden Osiem L, JedenOsiemL

Te wszystkie moje inspiracje, godne pochwał akcje

Doprowadziły mnie w to miejsce na prywatną stacje

Mój wagon już czeka, peron osiemnasty

Widocznie tak musiało być, że zajmuje tor trzynasty

Ja jestem tu, byłem tu, i raczej będę długo

Jak zwykle wsiadam pewnie wybierając klasę drugą

Nie ważne, bo w dostatku życie wcale nie jest celem

Możesz być pusty władając pełnym portfelem

Mówią jestem frajerem, bo robię to o czym marzyłem

Miękkim chłopczykiem jeszcze nikogo nie skrzywdziłem

Dalej robię swoje chociaż wielu mnie opluwa

Nienawiść płonie w oczach całe życie im zatruwa

A ja jadę dalej i nie przejmuje się tym wcale

Przede mną całe życie za mną mały jest kawałek

Dlatego myślę stale bym mógł przeżyć jak najlepiej

Tą resztę krótkich dni, dam radę, drzwi zalepię

Za szybą znany świat ruszył z miejsca

Tak wciąż zmienny niczym ja

Niczym pogoda zmienny tak

Nie mogę stanąć wiem

Zrobię to cofnę się kolejny tracąc dzień

Tak ich niewiele dobrze wiem

Mam dom, rodzinę, kochającą mnie dziewczynę

Podstawowe argumenty mając je nigdy nie zginę

Mam kumpli, rozkminę czyli sprawy najważniejsze

Plan pierwszy zajęty całą resztę szczerze pieprzę

Pędzę przed siebie za oknem widząc świat rozmyty

Pędzę przed siebie za szybą ośnieżone szczyty

Kiedyś tam będę lecz najpierw wszystko tu załatwię

Wyruszę w to miejsce którego nie znajdziesz na mapie

Będę tam, bo w końcu każdy z nas tam trafi

W równej kolejce bez pchania się na afisz

Będę tam ale na razie jestem tutaj

Nie spieszno mi by odejść, choć kiedyś będę musiał

Wiem to staram się nie popełniać błędów

Wszystko tak, by nie żałować nawet krótkich momentów

Ciężko czasami jednak wiesz tak bywa

Doskonałość tak daleka, rzeczywistość zbyt fałszywa

Za szybą znany świat ruszył z miejsca

Tak wciąż zmienny niczym ja

Niczym pogoda zmienny tak

Nie mogę stanąć wiem

Zrobię to cofnę się kolejny tracąc dzień

Tak ich niewiele dobrze wiem

Na nowo myśli zbieram w jedną spójną całość

Wyznaczając swój kierunek własnej nauki gałąź

Życie — podręcznik jedyny z którego wciąż czytam

Który tak zaskakuje ten którego nie pożyczam

To moje prawo zabraknie stron napiszę nowe

Mają je wszyscy tak jak na karku głowę

Dążę do celu z taborem jadę wciąż przed siebie

W przedziale pustym prywatnym z napisem — dla ciebie

Znajome twarze za szybą uśmiechem mnie karmią

Błogosławieństwo najistotniejszym dla mnie karmą

Krytyka ważna jedynie szczera ma znaczenie

Całość w walizce podpisane jest wspomnienie

Ode mnie tyle choć to nie koniec jest podróży

Na chwile przymkną oczy widzę za oknem się chmurzy

Pozdrawiam kończę napisze wkrótce obiecuję

P. S. odpisz proszę co u ciebie, jak się czujesz?

Al mijn inspiraties, prijzenswaardige acties

Ze leidden me naar deze plek op een privéstation?

Mijn auto wacht, perron achttiende

Blijkbaar moest het zo zijn dat het de dertiende track pakt

Ik ben hier, ik ben hier geweest, en het zal eerder een lange tijd zijn

Zoals altijd kom ik waarschijnlijk binnen door de tweede klas te kiezen

Maakt niet uit, want in overvloed is het leven helemaal geen doel

Je kunt leeg zijn met een volle portemonnee

Ze zeggen dat ik een sukkel ben omdat ik doe waar ik van gedroomd heb

Ik heb niemand pijn gedaan met een zachte jongen

Ik blijf mijn werk doen, hoewel velen op me spugen

Haat brandt in hun ogen en vergiftigt hun hele leven

En ik blijf doorgaan en het stoort me helemaal niet

Er ligt nog een klein stukje van mijn leven voor me

Daarom denk ik constant dat ik zo goed mogelijk moet kunnen overleven

Ik kan de rest van deze korte dagen doen, ik zal de deur repareren

Achter het glas begon de bekende wereld te bewegen

Nog steeds zo veranderlijk als ik ben

Zoals het weer zo grillig is

Ik kan er niet tegen ik weet het

Ik doe het, ga nog een verspillende dag terug

Ik ken er zo weinig van

Ik heb een huis, een gezin, een meisje dat van me houdt

Basisargumenten om ze te hebben zullen nooit sterven

Ik heb maatjes, mompel dat zijn de belangrijkste dingen

Het eerste plan is bezet, ik neuk echt de rest

Ik haast me door het raam en zie de wereld wazig

Ik snel door de ruit van met sneeuw bedekte toppen

Ooit zal ik er zijn, maar eerst regel ik alles hier

Ik zal naar een plaats reizen die je niet op de kaart zult vinden

Ik zal er zijn, want uiteindelijk zal ieder van ons daar eindigen

In een rechte lijn zonder de poster te duwen

Ik zal er zijn, maar voor nu ben ik hier

Ik heb geen haast om te vertrekken, hoewel ik op een dag zal moeten

Dat weet ik, ik probeer geen fouten te maken

Alles om zelfs geen korte momenten te betreuren

Maar soms weet je dat het moeilijk is

Perfectie tot nu toe, realiteit te onwaar

Achter het glas begon de bekende wereld te bewegen

Nog steeds zo veranderlijk als ik ben

Zoals het weer zo grillig is

Ik kan er niet tegen ik weet het

Ik doe het, ga nog een verspillende dag terug

Ik ken er zo weinig van

Ik verzamel mijn gedachten weer tot één samenhangend geheel

De richting van je eigen leertak bepalen

Het leven - het enige leerboek waar ik nog uit lees

Wat zo verbaast degene die ik niet leen

Het is mijn recht om geen pagina's meer te hebben, ik zal nieuwe schrijven

Iedereen heeft ze net als op de nek van het hoofd

Ik streef naar mijn bestemming met het rollend materieel, ik blijf doorgaan

In het lege privécompartiment met het opschrift - voor jou

Bekende gezichten achter het glas van een glimlach voeden me

Zegening is het belangrijkste karma voor mij

Kritiek die belangrijk is en alleen eerlijk is

Alles in de koffer is gesigneerd met een herinnering

Dit is niet het einde van de reis voor mij

Even sluit ik mijn ogen en zie ik het raam bewolkt

Groeten, ik ben klaar, ik zal snel schrijven, dat beloof ik

P.S. schrijf terug, alsjeblieft, hoe gaat het, hoe gaat het?